Veel mensen vragen me vaak wat ik daar onder versta. Vrijheid is het vermogen NEE te zeggen zonder dat het consequenties heeft voor jezelf of anderen. Nee kunnen zeggen tegen aangeboden werk, nee kunnen zeggen iedere boerenlul die iets van je wil waar je geen zin in hebt. Wij hebben altijd zo’n beetje gedaan waar we zin in hadden, m.u.v. de slechte tijden’ en zelden wat we moesten. Niet altijd slim maar een stuk relaxter als leven in de burgerlijke dwangbuis.
Vrijheid betekende vaak ook dat je de overheid met zijn wetten en regeltjes uit de weg ging. Die waren vaak absurd en beperkten je in doen en laten. Vaak resulteerde dat in een verhuizing. En zo hebben we met bijna alle provincies kennis gemaakt. En als het te gek werd, trokken we de grens over. Zo hebben we zelfs een tijdje in Roemenië gewoond. Tussen de allerarmsten, een volk van rovers en laalichters. 50 Jaar communisme maakt geen betere mensen. De grootse oplichter echter die we daar tegenkwamen was een Nederlands emigrant, degene die ons het meest heeft geholpen was een Roemeen.
De overheid ontpopte zich gedurende ons leven als vijand. Men hield niet van ons nomadengedrag. Wij wel, je ziet nog eens wat van de wereld en je ontmoet mensen van allerlei pluimage. Vreemden zijn veelal gewoon vrienden die je nog niet kent. Het leukste waren de paradijsvogels, een ras dat in Nederland vrijwel is uitgestorven. Mensen die de schijt aan alles hadden en deden wat er in hun kop op kwam. De ultieme freedom birds.
Maar omdat we kinderen hadden zochten we naar een didactisch veld voor deze rotapen zodat ze zich konden ontwikkelen binnen de grenzen van een bepaalde vrijheid. Dat vonden we in het dorp aan de rivier van Anton Coolen. Zij ontwikkelde zich daar, kregen verkering en gingen het huis uit, eindelijk! Ondertussen zocht ik de grenzen van de vrijheid op. Een beetje te ver, te drastisch en soms ver in verboden gebied. Het is iets waar ik tot op de dag van vandaag mee worstel. Aan de andere kant, als je wilt weten waar de grenzen liggen moet je er eerst overheen.
Daarom ook de toevoeging dat als je nee zegt, je ook geen anderen mee moet trekken in wat je doet. Jouw vrijheid houdt namelijk op waar die van anderen begint. Je kunt de knop van de muziekinstallatie nooit verder open draaien dan het hoorbereik van je buren bijvoorbeeld. Wij hebben meestal zeer vrijstaand gewoond en daar hadden we dus minder last van. En omgekeerd evenredig. Ik hou niet Van Jantje Shit of Fraanske Bauer. Ik word horendol van die kampmuziek. Maar ik kan me voorstellen dat mijn voorliefde voor Status Quo e.a. ook niet ieders smaak is.
Ik heb vrijheid gezien en ervaren in al zijn vormen. Ik kan er niet zonder net zo min dan dat ik zonder lucht kan. Beide worden krap de laatste tijd. Mijn copd en de kanker op mijn longen zorgen voor krapte in lucht. Het parkbeheer en de belse wet leggen de vrijheden op ons verblijfspark steeds verder aan banden. Het zal wel geen jaren meer duren voor we weer op zoek moeten naar een nieuw stukje vrijheid.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten