De wil te overleven

Een paar jaar geleden moest ik geopereerd worden om een melanoom van mijn rug te verwijderen. Dat moest onder narcose. Niet dat ik daar om zat te springen maar wat moet, dat moet. Dus ik werd keurig netjes naar dromenland gebracht en de chirurgen deden hun werk. Na de operatie werd ik naar de recovery room gebracht. Maarrrr, ik heb  slaapapneu en COPD dus heb ik als ik slaap een apparaat genaam B-PAP nodig. Dat neemt de ademhaling over als die van mij stopt. Alleen hadden ze dat niet aangesloten want ze kenden de werking er niet van. Het zal allemaal wel wat meevallen nietwaar?

Nou dat deed het dus niet. Ik werd onmiddellijk na de narcose wakker omdat ik meende te stikken. Wat je ook doet als je niet wakker wordt. Maar de overlevingsdrang van het lichaam is goddank groter en die haalt je uit de diepste slaap. Je lichaam krijgt een opdonder vergelijkbaar met een flinke elektrische schok. Het is hetzelfde als je jezelf probeert te verdrinken, dat lukt niet. Je brein zal altijd proberen lucht binnen te halen. Het is een overlevingsmechanisme.

Dat overlevingsmechanisme slaat automatisch aan als je de goede mindset hebt. Toen ik hoorde dat ik kanker had en waarschijnlijk de volgende dag niet zou halen, werd ik rebels. Het eerste wat ik dacht was “moet jij maar eens goed opletten!” Een paar dagen later brachten ze me naar een ander ziekenhuis waar ze me wel konden repareren. Ik ben gewoon veel te eigenwijs om dood te gaan. Geen arts met uitzondering van Sister Morphine kon dat begrijpen. Zij doorzag mijn rebels gedrag en redde daarmee mijn leven.

Welke reden je ook hebt, als die maar sterk genoeg is dan kom je een heel eind. Als je dan ook maar half een kans hebt, is dit de andere helft die je nodig hebt. En paar weken voordat ze bij mij kanker constateerden kreeg mijn zoon ook de diagnose kanker. Een betrekkelijk jonge vent van in de dertig met twee jonge kinderen. Die kinderen moeten zijn motivatie worden om in ieder geval schoon te zijn van kankercellen. Hij krijgt verschillende operaties want het is behoorlijk uitgezaaid. Die operatie is iets dat je moet ondergaan maar daarvoor en daarna heb je de goeie mindset nodig om te overleven.

Ik heb ik mijn leven een heleboel gevaarlijke zaken gedaan. Genoeg om een boek over te schrijven. Ik deed aan autoracing, heb in een oorlog gevochten, ben rij-instructeur geweest in Almere met al die afgekeurde Amsterdammers naast je en nog veel meer dingen die een mens bij zijn volle verstand niet doet. Ik leef nog maar dat kon alleen maar doordat mijn beschermengel overuren heeft gedraaid. Ik kan me nog herinneren dat ik na een ernstig auto ongeluk op het circuit in een ziekenhuis lag en volledig blind was.

Alle artsen waren van mening dat dit een blijvende zaak was, behalve eentje. Niet alleen heb ik me daaraan vastgeklampt, ook toen als was ik rebels genoeg om te denken: NO WAY! Die arts kreeg gelijk, ik kreeg langzaam mijn gezichtsvermogen weer terug. Ik heb daarna nog jaren met een donkere bril moeten lopen. Ook in de winter en dan heb je wat uit te leggen. Veel mensen reageren nogal sterk op zo iets. Sommige werden gewoon kwaad. In het begin legde ik het nog wel uit, daarna werd ik rebels en dacht (en zei het ook soms): fuck you!

Ik ben een rebel, ik ben eigenwijs (en niet zo zuinig ook) en ik ben recalcitrant Sommige mensen vinden dat hoogst irritant en dat zal het soms ook best zijn. Maar ik heb gelijk zolang er niemand met betere argumenten komt of een beter idee. Ik heb nooit als slechte eigenschap beschouwd en het heeft mijn leven vaker dan 1 keer gered. Om te doen wat ik heb gedaan in mijn leven, is het bijna noodzakelijk. Het heeft me geholpen te overleven.

Overleven moet je ook willen, ook tegen beter weten in. Ook als je vrouw de begrafenis voor jouw al aan het regelen is. Ook als jouw huisarts verbaasd opkijkt en zegt: “leef jij nog?” Als iedereen denkt: die zien we nooit meer terug. Wel, pas ik dood ben verklaard en drie jaar ben begraven kun je daar zeker van zijn. Tot die tijd kom ik altijd terug. Ondanks dat ik Magere Hein bijna persoonlijk ken. Hij wacht nog maar even. Ik wil overleven tegen elke prijs.



Doodgaan doen we later wel eens, als ik de tijd er voor heb.