homo!

Homo! Een scheldwoord onder de stoere jongens. En er was een tijd dat we er een doos vol van hadden lopen. Thee werd homokoffie tot ik het begon te drinken. Dan kon je dat dus niet meer zeggen want de baas dronk het ook. En soms kwamen de verhalen los over homo die men kende. Het waren niet altijd vleiende beschrijvingen.

Wat ze niet wisten is dat er een biseksueel en een homo onder hun zat. De biseksueel heb ik toen voorman gemaakt want die gebruikte zijn hoofd het best. De homo is niet lang gebleven, hij kon slecht tegen het sfeertje. Ik zag hem niet graag gaan maar ik begreep het wel. Het waren fanatieke macho’s en daar moet je tegen kunnen. Ik kon er ook slecht tegen en omdat ze erg slecht presteerden, heb ik de hele sodemieterse boel er uit gemieterd.

Nog steeds echter kom ik van die twee-gezichten types tegen. Grote bek over homo’s tot je ze er op aanspreekt of totdat ze merken dat je er geen moeite mee hebt. En dat is typerend voor de maatschappij. Wat men met de mond beleid reflecteert zelden hun ware gevoelens. En die gevoelens komen nog steeds tot uitdrukking in het homo bashen of potje pesten. Ik ken stellen die moeite hebben met hun geaardheid te tonen in het openbaar.

En ook al is de baas van dit land homo en loopt zijn personeel hand in hand naar de vergadering als protest tegen dat geweld, het verandert geen zier. De homohaat en intolerantie zit diep. Een beetje vergelijkbaar met de haat tegen de Duitsers door de ouder generaties. Dat ging ver, vaak te ver. Zo ook nu.

De vraag is of het met de generaties uitsterft zoals de weerzin tegen de Duitsers dat ook deed. Ik ben bang van niet. Ik zie jochies van een paar turven groot al dezelfde taal bezigen als hun vaders. Nu haat ik politieke correctheid en ben ik aan de ene kant wel blij dat ze van hart geen moordkuil maken, want dan weet je tenminste war je aan toe bent met die gasten. Maar het is zo stuitend!

Nog erger vind ik de houding van de Gutmensch in deze. Die doen of het normaalste zaak van de wereld is. Dat zou het ook moeten zijn maar dat is het niet. En dus dwing je een ‘beschaafde’  houding af en duikt het probleem onder. Men zegt het niet meer hardop maar men denkt het nog wel. En aan die denkwijze verander je dus niets omdat je het niet weet.

Veel homo’s kiezen ervoor om niets te laten merken om zo conflicten uit de weg te gaan. De leraar op school, het meisje die in het café de drankjes serveert, de jongen in het garagebedrijf. Ik heb er wel begrip voor maar het is niet de weg. Je hoeft er niet mee te adverteren maar je hoeft het ook niet te verzwijgen. Als ouders hun kinderen van school halen daarom, soit, so be it. Dat soort mensen wil je sowieso niet.

Maar ik heb makkelijk praten want ik ben geen homo. Ik treedt niet eens op als er onder personeel homohaat is. Dat had ik wel moeten doen. Je hoort ze gewoon de deur te wijzen, iets wat bij discriminatie wel gebeurd. Wat is het verschil, vraag ik me dan af. Misschien omdat we met zijn allen het fenomeen homo nog niet omarmt hebben?