kritiek

Tegenwoordig zit ik weer op Twitter. En ook daar probeer ik mijn grote mond een beetje te beperken en de mensen niet al te hard aan te vallen. Maar met de nodige zelfspot geef ik toch wel mijn mening. En dan merk je telkens weer hoe slecht mensen lezen of hoe moeilijk het schijnt om begrijpend te lezen. Kritiek is niet iets waar de meesten mee om kunnen gaan.

Hetzelfde overkwam ons in de ziekenhuis apotheek. Met wachttijden van meer dan twee uur wordt je soms een beetje narrig. Dan maak je snel een opmerking als de medicijn afgifte niet helemaal correct is. Meteen krijg je een sacherijnige kop te zien die bits van zich afbijt. En dan vraag jezelf af ‘heb ik nu werkelijk zulke vreemde dingen gezegd’. Niets is minder waar maar als je niets zegt, krijg je ofwel de verkeerde medicijnen mee of geheel niet.

In België is het vaak nog erger. Belgen zijn niet zo rechtstreeks als wij en ik ben een beetje typisch Nederlands, ik benoem de dingen duidelijk. Daar kunnen ze slecht tegen die Belgen, die zijn in het algemeen wat diplomatieker. Zeggen met en hoop woorden wat ik vaak met één woord kan benoemen en dat doe ik dan ook. Niet slim want met een onwillige ezel kom je de berg niet over. En dat worden ze want ze zetten subiet de hakken in het zand.

Voor mijn vrouw, geboren diplomatie, reden om zich om te keren. Voor mij niet. Ik ben van de afdeling oorlog. Als iemand ruzie zoekt is die bij mij aan het goede adres. Vooral verbaal. En dan heb ik schijt aan reputaties, status of titels. Dan ontwaakt de rebel in mij en wordt ik stront eigenwijs. Dan moeten ze verdomd goede argumenten aanvoeren willen ze mij overtuigen. En zo lang ze die niet hebben, blijft mijn mening staan.

Toen men mij na spoedopname in het ziekenhuis vertelde dat ik een agressieve vorm van kanker had en niet lang meer had, was ik domweg te eigenwijs om dood te gaan. Ik rebelleerde met de zaalarts en die begreep mijn beweegredenen. We voerden complete verbale battles. Het zette haar aan tot bepaalde daden die mijn leven hebben gered. Maar dat soort mensen zijn zeldzaam, heel zeldzaam. De meeste mensen jaag je er enkel in het harnas mee. Niet dat het mij boeit.

Mijn zoon als wel mijn vrouw hebben me vaak gevraagd waar ik mij zo druk over maakte. Wel, als niemand er tegen in gaat dan verandert er ook niks en blijft alles bij het oude. Dan mogen mensen foute acties plegen en en foute uitspraken doen. Dan krijg je dus waar ik nu tegen oploop; mensen die niet tegen zelfs de mildste vorm van kritiek kunnen. En mensen die tegen alles en iedereen te hoop lopen maar nooit de confrontatie aangaan. Ik mag het eigenlijk niet zo zeggen als kankerpatiënt maar wel lopen te kankeren maar niet thuis geven als ze de gelegenheid hebben er iets aan te doen.

Ik battle niet meer zoveel tegenwoordig, het is me vaak de kool in het sop niet waard. En met al die kanker in mijn lichaam moet ik mijn energie een beetje verdelen. De volgende generaties mogen hun mond nu eens open doen want het betreft vaak meer hun toekomst, die heb ik niet echt meer. Maar soms kan ik het niet laten daarom is dit blog soms gewoon een uitlaatklep.

 Als je niet tegen kritiek kunt, moet je hier niet lezen. Vandaar ook altijd de waarschuwing “lezen op eigen risico”. En als u eens geraakt wordt door wat ik schrijf, probeer dan eens voor u zelf uit te maken waarom het u irriteert. Dat is de eerste stap naar zelf reflectie. Anders wordt u net als de meeste activisten, doof voor elke andere mening. Ik heb geleerd dat je het meeste leert van mensen met een andere mening. Ondanks mijn eigenwijsheid kan ik verdomd luisteren. Wat niet wil zeggen dat ik mij overal aan kan conformeren.

Maar ik reageer tenminste niet als door een horzel gestoken als ik eens kritiek krijg. En ik kan me de tijden herinneren dat we elkaar soms verrot scholden om even later koffie te gaan drinken. Het schiep duidelijkheid. En die is er niet meer want iedereen houdt zijn mening wijselijk voor zichzelf, bang al men is voor de reacties. En zo duikt er een hoop ergernis onder om elders tot uitbarsting te komen. Een mens moet kritiek kunnen uiten ook al is die niet altijd terecht. Anders maak je van je hart een moordkuil. Bij sommige letterlijk.