Let even op! Het is anno 2018 en de overheid laat mensen verdwijnen zonder een spoor achter te laten. Nacht und Nebel op herhaling!
Nadat we op een achterbakse manier van onze boerderij waren gewerkt, bleef er nog een zware aanhanger staan. Eentje met kenteken goddank. Maar toen we die wilde ophalen, was het antwoord nee. Op advies van de advocaat een aangifte tot verduistering gedaan. Dus moest de plaatselijke bromsnor uitrukken om ons te assisteren bij de teruggave.
Vervolgens trok mijn vrouw met onze gele bus ten strijde om het ding er weg te sleuren. Daar aangekomen bleek de aanhanger volgeladen te zijn met allerlei spul dat in de chemokar thuis hoort. Toen ze mij dan ook belde met dat feit, gaf ik haar de opdracht zich uit de voeten te maken. Maar ja, fries stamboek…..
Dus na enige beraadslaging van bromsnor met de eigenaar, kwam bromsnor weer buiten en beval mijn vrouw de aanhanger aan te koppelen en op te zouten. “Maar die lading dan? Die is niet van mij. “
“Niets mee te maken” en de aanhanger werd aangekoppeld en ze reed weg, zonder netten. En de grap: ze heeft het correcte rijbewijs niet voor dat type aanhanger. De bestemming was het aanhangerbedrijf die financieel nog een appeltje met ons te schillen had. De aanhanger maakt deel uit van een deal.
Onderweg echter vlogen er eerst een paar banden af zo het kanaal in. Erger was dat ze een oliespoor trok. Helemaal achterop stond een open bak met afgewerkte olie te klotsen. Dus haalde ze die bak eraf en zette deze netjes langs de kant van de weg op een stuk karton. Op dat moment zag ze vanonder een berg afval asbestplaten steken. Toen dacht ze aan mijn directieve…. Te laat.
En wederom belde ze mij. Ik zal niet neerschrijven wat ik zei. Wij hebben een relatie waarin we elkaar nooit iets kwalijk nemen of verwijten en mijn boosheid was gericht tegen die boef van een ex-huurbaas. Ze was er in geluisd. Het spreekwoord luidt: “als je in de hel bent beland, flink doorstappen” dus ik gaf haar het advies zo snel mogelijk door te kachelen naar haar bestemming. Deze waren heel begripvol en even verontwaardig als ik. “We lossen het wel op” Goede relaties zijn nu eenmaal goud waard.
Op de terugweg is ze nog even wezen boodschappen en op een paar meter voor de grens naar België werd ze klem gereden en uit de auto gesleurd, letterlijk. Ze was gearresteerd! Op het bureau aangekomen werd alles afgenomen, inclusief telefoon en ze werd in de cel gezet. Op dergelijke momenten verandert ze in een koele kikker. Ze ging slapen. Volgens de agenten een bewijs van schuld. Dat deden enkel arrestanten die schuldig waren. Onzin, ze was gewoon bekaf.
Ondertussen maakte ik mij zorgen want ze was onbereikbaar en veel te lang weg. Dus belde ik maar eens met de politie. Vanwege het tijdstip kreeg ik de dienstdoende diender in Zeeland! Die vond dat ik aangezien ik in België woonde, ik het via de Belse politie moest regelen. Gelul, ze was verdwenen in Nederland. Het koste me moeite en irritatie haar daarvan te overtuigen. Daarna begon ze met nog een reeks dooddoeners, En als ze dat doen dan krijgen ze een toontje alsof ze tegen een kind lullen. Genoeg om mij ver over het kookpunt te brengen, En met mijn korte lontje heb ik haar verteld dat ik haar wel even zou komen helpen zoeken.
Zo ver is het gelukkig niet gekomen want plots heette het: “u wordt zo teruggebeld”. En inderdaad, ik kreeg een of andere mafklapper aan de telefoon die claimde dat hij agent van politie was. Klonk aannemelijk, ze hebben wel meer van die dwaallichten daar rondlopen. Hij vertelde mij dat zij die nacht niet thuis zou komen en vermoedelijk voorlopig helemaal niet. Het leek er op dat ik al mijn wapentuig en mijn wapenbroeders nodig zou zijn voor een bevrijdingsactie. Ik vroeg hem of het een strafzaak of civiele zaak betrof.
Ik besloot onze advocate een kans te geven, dat was een tamelijk pittige tante. Dus belde ik kantoor en vertelde waar mijn vrouw huisde en dat ik haar onmiddellijk terug wilde. Maar ons blonde breekijzer was niet voorhanden en mem stuurde een collega, een Italiaanse furie. De volgende dag was mijn vrouw weer thuis. Iets dat zonder die furie nog dagen misschien wel weken had geduurd. Mijn vraag was hoe het kan dat iemand kan worden opgepakt, meegevoerd en niemand weet waar ze is. Want ze mag niet bellen, niets eens 1 telefoontje. Het schijnt te mogen.
Wij hebben daar een term voor: Nacht und Nebel Verdomme. Nu weet ik weer waarom we in België zitten. Eng land, dat Nederland. Maar nog niet eng genoeg. Lees en huiver.
Deze hele operatie was vooropgezet. Men gokte er op dat wij die aanhanger zouden meenemen en stond met een compleet observatie en overvalteam klaar. Al voor de verhoren echt begonnen maakten ze haar duidelijk dat ze haar rekeningen hadden nagekeken, de kentekenregistratie enz. Wij waren arm (op papier? altijd!) en ze hadden eigenlijk verwacht dat ze de hele zaak in het bos had gedumpt. Fijn, dit soort vooroordelen maar we zijn er aan gewend.
Aan het einde van het verhoor (verhaal) bleef enkel het kannetje olie over en ze kon gaan. Net te laat om onze bus op te halen want die was inmiddels al 3 keer verplaatst. Die hebben we de volgende dag gevangen, vlak voor die weer zou verdwijnen. Enkele weken later kregen we een schikkingsvoorstel van 500 euro en die hebben we op advies van de advocate prompt betaald. Die zaak stonk zo hard dat ze het niet voor de rechter durfde te brengen. En onze ervaringen met justitie waren niet van dien aard dat wij dat ook aan durfden.
Dat is de vloek van het lompenproletariaat. We kunnen ons zelf altijd redden, we komen nooit bij de overheid om hulp. Dus hebben ze geen grip op je en gaan ervan uit dat je niet arm kunt zijn en je toch kunnen redden. En dan gaan ze hun eigen verhaal maken en dat is waar het gevaarlijk wordt. En dat was het deze keer ook. Na die wietzaak waar ze geen splinter bewijs konden vinden en dus moesten seponeren, dachten ze deze keer de zaken beter voor elkaar te hebben. Ze dachten samen met die asbest haar voor minimaal 6 jaar op te kunnen bergen. Jammer voor ze maar wat nog erger is, de werkelijk dader gaat vrijuit, kapitaal en overheid bijt elkaar niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten