Armoede

Armoede is geen kwestie van geld maar van keuzes en kansen. Armoede maakt creatief en rebels. En wie in zijn comfortzone blijft, blijft arm

Volgens de overheid zijn wij arm. Zolang ze dat denken gaat het nog goed met ons. Dus worden we meegeteld met de groep die onder de armoedegrens zit, zo’n 1 miljoen mensen. Dat is dan gebaseerd op die data die Big Brother heeft kunnen verzamelen. De werkelijke groep mensen die op of rondom de armoedegrens zit kon wel eens 4 miljoen bedragen. Want van 1400 euro kom je met een gezin van 2 kinderen niet rond (armoedegrens). Pas bij 2.000 euro kun je enigszins normaal leven.

Ik sprak ooit eens een medewerker van de Joviale Dienst, de club die de uitkeringen moest verstrekken. Die vertelde mij dat de mensen die nooit om extra geld kwamen vragen voor wasmachine of andere dringend noodzakelijk goederen, een (illegale) bijverdienste moesten hebben want van de uitkering kon geen mens rondkomen. Dat tekent de armoede. Op het moment dat je de oude wasmachine op marktplaats zet, pleeg je al uitkeringsfraude.

De mensen in de uitkering zitten vaak muurvast. Vrijwilligerswerk mag wel maar een onbelaste kleine bijverdienste om het tekort op te vangen verschilt per gemeente en dat extra inkomen is zelden toereikend. Bovendien, als je een tijd op het minimum hebt geleefd, komt Murphy langs. Dan gaat niet alleen de wasmachine kapot maar de rest ook. Dus ga je naar de kringloop en koopt een goed energieslurpend tweedehandsje. De boete daarvoor wordt via de energierekening wel verdisconteerd.

Dan het autorijden. Dat is betaalbaar zolang je geen Rolls Royce rijdt een een redelijk bonus hebt op je verzekering. De maandlast voor ons Corsatje is nog geen vier tientjes per maand aan belasting en verzekering. Onderhoud idem dito, de rest is brandstof. De auto stamt enkel uit de vorige eeuw en ja, het verbrand fossiel brandstoffen. Duurzaamheid echter, is iets voor de Tesla elite. Zonder auto ben je hulpeloos. Maar een elektrieke kar zul je nooit kunnen betalen. Incl. laadpaal en stroomrekening.

Andere ‘luxe’ artikelen zijn de smartphone en de laptop. Je kinderen zonder dat naar school sturen is vragen om pestgedrag en complexen. Zolang de smartphone maar een beperkte bundel heeft, gaat het vaak wel goed. En die laptop is van de vrachtauto gevallen anders is die niet te betalen. En als windhoos niet meer wil, is er altijd nog Linux, Mint of Cinnamon. Afhankelijk van welke windhoos versie je komt. Linux is gratis en als je geen al te gekke dingen wilt doen, merk je het verschil nauwelijks.

Armoede is een kwestie van kiezen. Niet tussen Calvë pindakaas of eigen merk maar tussen wel of geen pindakaas. Het grote voordeel van pindakaas is dat je geen boter nodig hebt. En dit zijn maar een paar keuzes. Voeding is namelijk waar de ruimte zit. Je shopt in de onderste schappen wan als je arm bent, moet je bukken in de super. Daar staat het goedkope spul. Gezond eten is een lachertje, wat de foodies ook zeggen. Als je al geen pindakaas kunt veroorloven is een zak appels helemaal onbetaalbaar. En soms zijn zelfs de onderste schappen te duur. Dan gaan de kinderen naar school met een rammelende maag en niets in het broodtrommeltje.

Armoede echter wordt niet veroorzaakt door een gebrek aan geld. Dat is het gevolg van armoede. De oorzaak is het ontbreken van kansen. Als de 55 gepasseerd bent en je wordt ontslagen, zie dan maar eens werk te vinden. Heb je een chronische ziekte, idem dito. En zolang iedereen uitsluitend werk als universele oplossing voor alle problemen ziet, zal er ook niet veel veranderen. Maar zelfstandig worden is een te hoge brug om te passeren. De aanloopkosten aan inschrijvingen e.d. zijn om te beginnen al veel te hoog. Een kleinondernemer maakt dezelfde kosten als meneer Philips. De regels vormen torenhoge barrières. De enigste oplossing is om zolang onder bonnetjes te werken totdat je weet wat je doet en genoeg inkomen heb opgebouwd. 

En da het begrip hobby. Als het hobby is mag en kan alles. Wij hadden in tijd van armoede onze Duitse herders. En met onze kennis maakten we daar werkhonden van. Die verkochten we naar het buitenland want daar werden prijzen betaald met meerdere nullen voor de komma. Het enigste nadeel was dat je soms maanden in huis had en een basistraining moest geven. Feitelijk zaten we te beunen want het was immers ons vak. Maar naar buiten toe was het 'hobby'. De puppiebakken werden gemaakt door onze buurman, een werkloze timmerman. Die maakte als 'hobby' meubels.

En dat brengt mij het finale punt. Als je aan de armoede wilt ontsnappen moet je vaak kleine afkortingen nemen en niet de hoofdprijs willen betalen. .Het is niet dat je een halsmisdaad hoeft te plegen maar als je alles volgens de letter van de wet doet, blijf je in die armoede Een andere mogelijkheid is lid worden van het lompenproletariaat waar ik mezelf ook toe reken. Maar voor iemand in een uitkering is dat een hele grote stap. Maar als je wilt ontsnappen aan de armoede zul je buiten je comfortzone moeten treden. En mijn ervaring is dat de overheid je daarmee niet echt helpt, eerder het tegendeel.