The Last Post

 Schrijven is schrappen maar soms moet je de schrijver schrappen.

De russen vervuilen de social media. Daar kwamen ze bij de AIVD ook achter en dus seinen ze de minister in. Die is op haat beurt weer verplicht de Kamer van dat feit op de hoogte stellen. Maar ja, die Minister doet het niet zo goed op de social media dus is het onzin. En dan wordt alles uit de kast getrokken om de boodschapper van het nieuws op persoonlijke feitjes af te branden.

In het zelfde bed ziek zijn de media. Het geluid dat ze maken heeft vaak een linkse signatuur en gaat heel rechts er op af als een wekker. En dus is alles wat ze schrijven onzin. En dan komen er petities om bepaalde mediakanalen maar op te heffen. Nu klopt de bewering wel aardig maar het is hetzelfde als een patiënt met een virale infectie te doden en ondertussen het virus in stand te laten.

Zo maar een aantal voorbeelden van de absolute kortzicht op de social media. En waag er niet iets van te zeggen want dan ben je gek. Kritiek is niet gewenst, noch op links noch op rechts. Zelf reflectie is een manco dat men niet schijnt te bezitten. Beide kampen bashen elkaar met argumenten die niets met de boodschap hebben te maken. Op elke ongewenste boodschapper wordt karaktermoord gepleegd, de oude Egyptenaren waren er niets bij. En allemaal zoeken ze argumenten bij hun stelling.

Alle tegenargumenten zijn onzin en andere mening wordt niet getolereerd. Als ze al begrijpen wat je zegt want daar mankeert het ook nog al eens aan. Dus vraag ik me af waarom ik het nog probeer. Waarom zou ik die vastgeroeste ideetjes dat biomassa niet gelijk staat met boomverbranding nog uitleggen. Waarom zou je nog uren besteden aan het bestuderen van rapporten van zaken die je eigenlijk niet interesseren. Alleen maar om een mening te kunnen geven die eigenlijk niemand interesseert.

De geleerde les is dat het de social media al lang niet meer gaat om feiten. Het is enkel je frustratie afreageren en dan hopen dat men die frustratie deelt. En dan wordt er van je verwacht dat je daarvoor likes uitdeelt. Hoe goed ik het ook kan begrijpen maar het is mijn ding niet. Al blijft het leuk om te doen soms. Maar een feitelijk discussie is er zelden te voeren en al helemaal niet met de links georiënteerde medemens. Daarvoor is bij deze tekst geplaatste foto spreekwoordelijk. Hun mening is waarheid, basta!

De social media vormen een goed afspiegeling van hetgeen mensen werkelijk denken. het was een goede leerschool.En als ik dan op dit blog kijk naar de cijfers dan zie ik dat werkelijk inhoudelijke artikelen verdomd slecht scoren en mijn scherp gekruide items als Vegataliban goed scoren. Hoe leuk het ook is dat soort zaken ook te kunnen schrijven, dat was de opzet niet. En ik merk aan mezelf dat ik zelf ook te veel ga doen wat ik hier beschrijf. En zo wil ik niet worden. Ondanks dat dit blog goed bezocht werd, is dit dan toch mijn laatste blogpost. En zodra de trackers geen activiteit meer laten zien zien, verdwijnt het van internet.

Life is...

Mijn leven was hard en meedogenloos. Veel mensen kennen de reden achter die uitspraak niet. Hier is in het kort één van de reden waarom. Hopelijk scheelt het de nodige hatepost op de social media. Want die ben ik zat.

Meer dan twintig jaar geleden begroef ik ons eerste kind. De kans dat ik dat nog een keer moet doen is groot. Tenminste als mijn vrouw mij niet eerst hoeft te begraven.

Meer dan 20 jaar geleden kregen we een kind met een aangeboren hartafwijking die niet met leven verenigbaar was zo als de artsen het mooi weten te zeggen. Om het kind de pijn en de morfine te besparen, besloten we de stekker er voor die tijd uit te trekken. Amper vijf dagen oud en het vocht duidelijk voor zijn leven. Laten we het er op houden dat het moeilijk was.

En aangezien we lid zijn van het lompenproletariaat kregen we achteraf te horen dat ons soort eigenlijk geen kinderen zou moeten krijgen en meer van die shit. En omdat je nog drie kinderen had, stond je drie dagen later in de bittere kou weer je geld te verdienen. Let wel, drie dagen na de bevalling. Bikkelhard, die vrouw van mij. Het leven was altijd al hard en meedogenloos maar dit soort zaken mee maken in een kort tijdbestek was wel een beetje veel.

We hebben het overleefd, net als zoveel andere zaken. Tot eind vorig jaar mijn oudste zoon met de mededeling kwam dat hij kanker had. Uitgezaaide kanker. Inmiddels vader van twee erg jonge kinderen die nu hun vader dreigen te verliezen. En dat ziet er wel naar uit. Ondanks twee ingrijpende operaties blijkt de kanker niet weg te zijn. De behandeling werd palliatief en de verwachting is dat hij niet erg oud zal worden.

Ondertussen werd ik zelf meer dood dan levend een paar weken na zijn diagnose ingeleverd in het ziekenhuis. De diagnose: ongeneeslijke kanker en ik was afgeschreven. Dankzij een arts met menselijkheid en kennis, werd dat omgezet in levenslang. Levenslang pillen slikken en kuren om het leven zo ver mogelijk op te rekken. Voorlopig gaat het goed, met zowel mijn zoon als mij. In die zin dat we nog leven. Enkel wordt mijn vrouw wel eens gek van de gedachte dat ze en een zoon en een echtgenoot in korte tijd kan verliezen.

 En dan zit je in die (corona) discussies met mensen die vinden dat je een ‘voltooid leven’ hebt gehad of een ‘fantastisch leven’ en dat je aangezien je “dor hout” bent toch wel de stekker er uit kunt trekken. Zodat zij met hun luxe leventje door kunnen. Maar ook in het dagelijks leven hoor je de ondertoon. De enigste concessie die ik daaraan doe is dat ik niet gereanimeerd wil worden. Eén keer doodgaan is genoeg. Het leven was weliswaar hard en meedogenloos maar ik ben er nog niet klaar mee. En ik bepaal zelf wel wanneer ik de stekker eruit trek. Mijn wil te overleven is voorlopig groter.

En voor al die zuurstengels op de social media, dit is geen vorm van negatieve aandachttrekkerij, het is gewoon een verzoek om begrip. Voor je weer over dor hout, voltooid leven en meer van dat soort onzin begint. Want je hebt geen idee waar je het over hebt.

Groene energie

Bomen verdwijnen in rap tempo en de vinger wijst naar de biomassa centrales. Iedere boseigenaar zou echter gek zijn als ze hun bomen aan de pelletboeren zouden verkopen. De houtindustrie betaald veel meer. Daar worden er allerlei bruikbare zaken van gemaakt van broodplankjes tot afdekplaten op uw dak. Toch verdwijnt er stiekem een deel van het rondhout in de kachel van de duurzame drammers.

Want biomassa is één van de pijlers van deze eco warriors. Zonder biomassa valt een groot deel van hun zelfopgelegde decreten om. Dan is er nog maar de helft “groene stroom” over dat opgewekt wordt door hernieuwbare energie. En dan dondert hun hele eco kaartenhuis in elkaar. Een kaartenhuis dat met kromme rekenmethodes in stand gehouden wordt. Zo wordt de uitstoot van CO2 alleen meegeteld in het land waar het hout is geoogst. Niet in het land waar de biomassa wordt verbrand. Dus haalt men met liefde de brandstof uit andere landen. En claimt hier dat het klimaatneutraal zou zijn.

En dan komen die bedrijven vertellen dat ze het hout vervoeren met elektrische vrachtwagens. Met die dingen kun je net een rondje rond de kerk maken en dan moeten ze weer aan het infuus. Dus gaat die hele zooi het schip in en varen dan de halve wereldbol er mee rond. En elektrische schepen staan nog niet op de radar van de klimaatdrammers. Zolang de fabriek maar niet al te ver van de haven afligt, kan je dus met een elektrische truck die pellets afhalen. En dan moet die weer laden. Op 400 Volt het liefst. En net als de Tesla elite in Amsterdam trekken ze het hele stroomnet leeg. Om een idee te geven: één laadbeurt voor een Tesla Semi staat ongeveer gelijk aan één megawattuur (MWh) stroom, wat neerkomt op een derde van het jaarlijkse stroomverbruik voor een gemiddeld Europees gezin.

En zo rekenen de klimaatdrammers zichzelf rijk. Met kreten als “bij optimaal gebruik” en “bij een gemiddeld gebruik” krijg je rekensommetjes die in de praktijk niet houdbaar zijn. Batterijen verliezen aan vermogen en de productie ervan is niet altijd even koosjer, milieutechnisch gezien. En alhoewel alles recyclebaar is, wordt er nauwelijks iets gerecycled omdat het nauwelijks rendabel is. Ik bedoel maar; plastic is herbruikbaar en de grondstoffen zwemmen in grote getale in de zee. Windmolens zijn wel rendabel maar van die milieuwinst wordt zelden de bouwkosten en vooral de afbraakkosten afgetrokken. Met name de wieken van die dingen zijn niet goed afbreekbaar. En dan hebben we het nog niet over die klompvoet gehad waar het ding opstaat.

En bij zonnepanelen is het probleem van nieuwe technologie het duidelijkst zichtbaar. De verwachte (economische) levensduur is veel lager dan verwacht en dankzij de voortschrijdende techniek snel verouderd. Maar financiële aspecten zijn niet altijd bepalend. Men zadelt rustig de bevolking op met torenhoge kosten om bijvoorbeeld het huis van het gas af te halen. Waar je in andere landen subsidie krijgt, gaan Nederland van het gas af en beken ze het meest geavanceerde leidingnet ter wereld af. Terwijl andere landen miljarden uitgeven om het te bouwen. Maar als met te veel mensen op een te kleine oppervlakte, zul je dan ook meer stappen moeten zetten dan ieder ander land. En dat kost een berg en helpt een beetje.

Hypermoderne biomassa centrales helpen daarbij enorm. Je vermindert de uitstoot van de oude kolencentrales met hun minder efficiënte verbranding. Maar aan het einde van de dag vervuilen ze nog steeds, ze stinken en de omliggende bewoners zijn er niet blij mee. De weerstand ertegen groeit met de dag en voor de toekomst is dit een onhoudbare zaak. De subsidies ervoor zullen dan ook vroeger of later vervallen en dan is het allemaal niet meer zo rendabel. En dat geldt voor zo’n beetje al die ideetjes die gebaseerd zijn op een technologie die nog in de kinderschoenen staat. Het vertrouwen erin overschrijdt de maakbaarheid ervan. De praktijk straft niet zelden het wensdenken van ingenieurs en wensdenkers af.

Voorop willen lopen en het beste jongetje van de klas willen zijn is een peperdure aangelegenheid. Pionieren is in hetzelfde bed ziek. Het is slimmer om op kleine schaal te experimenteren. Klinkt wellicht heel logisch en dat is ook. Maar overheden, met name de Nederlandse, hebben een reputatie hoog te houden op dat gebied. Als kind speelde men met treintjes en dat doen ze nog als ze groter worden. Gevolg is dat ze het halve land verbouwen om een peperduur treintje van Rotterdam naar Dortmund te laten lopen. De grap is; hij liep nooit. Net zo min als die Italiaanse supersnelle trein naar Parijs. Miljarden kostende bouwputten die nooit rendabel werden. En zo gaat het ook met dit soort duurzaamheidsprojecten. An het einde van de rit is er niets gewonnen.

Maar zo lang de bevolking niet te hard mort en netjes haar belasting betaald… who gives a fuck? En dan kunnen de eco warriors hun gekke plannetjes doorvoeren. Want geld is niet belangrijk, het gaat erom je kinderen iets na te laten. Voorlopig is dat een berg onwerkbare zooi die ze mogen opruimen. En die kinderen… je zou ze ook eens kunnen opvoeden op een manier dat ze hun eigen problemen op kunnen lossen. Net als alle generaties voor ons dat hebben moeten doen.

Groene energie is een illusie die ooit wel eens zal werken maar nu nog niet. De wens is nog steeds te vaak de vader der gedachte.

beestenbende

De lieve diertjes en de boze beesten

Pionieren is weliswaar een interessante bezigheid maar mensen gaan je wel aankijken of ze water zien branden. En als je dan ook nog een mening hebt en je grote bek niet kunt houden, komen daar de nodige acties achteraan. Ik zal er geen uitgebreide uitleg aangeven want dan wordt dit geen artikel maar een boekwerk. En dat boek komt er misschien nog wel eens. Als ik lang genoeg leef.

De wereld der ‘dierenvrienden’ is er eentje van kinnesinne en betweters. En ik speelde vaak de betweter. Alternatieve geneesmiddelen gebruiken voor katholieke koeien en zo. Dan was je een zweefneef totdat de dieren waren genezen. En als je met een Belgische knol stond te ouwehoeren, was je al snel een paardenfluisteraar.

Een dergelijk paard, zoals sommige die beesten noemen, spiegelde jouw gedrag. Velen verkozen de zweep of een stuk hout om dergelijke rotbeesten even manieren bij te brengen. Maar met een knol van 1.000 kilo een robbertje vechten was niet mijn ding, onderhandelen werkte beter. En als die sukkels in de puntdraad waren gelopen dan smeerde ik een pot honing op de wonden. Nou ja, u snapt hoe ik aan mijn bijnaam kom. Dertig jaar later deed mijn dochter wetenschappelijk onderzoek naar honing en nu staat het op de plank bij elk traumacentrum.

Behalve met mijn dochter waren mijn visies over alternatief zo’n beetje koren op de gifmolen van iedereen die ‘wetenschappelijk’ bewijs moet hebben als reden om zijn dieren te mishandelen. Nog steeds adviseer ik schapenhouders om hulst in de stallen te hangen ter voorkoming van ectyma. Geen idee waarom het werkt. Ik hoefde niet overal bewijs van te hebben, alleen de ‘wetenschap’ dat het werkte. Maar wat de boer niet kent, dat vreet hij niet en dus was je zo gek als een deurknop. (die geeft iedereen een hand) Maar samen met mijn veel te grote waffel, zorgde dat dus voor een reputatie. Eentje die er voor zorgde dat je regelmatig met lege banden stond, de stenen door de ruiten vlogen, je kinderen werden bedreigd en allerlei instanties er een reden in vonden jouw het leven zo zuur mogelijk te maken.

De betere helft an mijn huwelijk zorgde er vaak voor dat de schade beperkt bleef. Zij is de diplomate, iemand die met veel woorden kan verzwijgen wat ik met één woord kan zeggen. Ik ben meer van de afdeling oorlog. Iedereen die ruzie zocht, was bij mij aan het goede adres. En als er niet genoeg van die ruziezoekers waren te vinden, zocht ik ze wel op. Dan gaf ik lezingen bijvoorbeeld, soms met bodyguards. Voor Justitie deden we wel eens beslagleggingen, de lieve diertjes weghalen die beestachtig behandel werden. En daar waren de beesten die deze vorm van dierzorg bedreven niet altijd even content mee. Dan was er meer nodig dan een paar bodyguards.

En ik als ik bij de boertjes stond te preken, was ik een beetje Marianne Thieme avant la lettre en als ik  de ‘dierenvrienden’ op hun tekortkomingen wees, was ik die gestoorde professor. Kortom, je maakt er geen vrienden mee. Er waren tijden dat ik even naar het buitenland verdween. Dan was het tolerante Nederland even niet zo tolerant meer. Oost Europa bijvoorbeeld waar ze in die tijd nog in de middeleeuwen zaten. Een soort tijdmachine waar je de geschiedenis dagelijks aan het werk zag. Mooie tijden maar financieel minder een succes. En toen de eerste kwalen op begonnen te spelen, moest ik terug, om medische reden.

Inmiddels heb ik meer kwalen dan een hond vlooien en kan ik de energie niet meer vinden om mijn grote waffel te ventileren. Op de social media ga ik de discussie tegenwoordig een beetje uit de weg. De beesten zijn er nog steeds en de domme boeren zijn ook nog niet uitgestorven. Daarnaast is een en nieuw soort idioten opgestaan dat zich opwerkt als controleurs en bewakers van iets dat men dierwelzijn noemt. Geen idee waar ze het over hebben want er is nooit een universele formulering voor verzonnen. Dus iedereen gebruikt hetzelfde woord voor totaal verschillende zienswijzen. Deze dwaallichten hebben verstand van natuurbeheer, dierzorg en werpen zich op als de vertegenwoordigers der dieren. Want die hebben immers geen stem en kunnen niet praten.

De dieren kunnen niet praten en zij kunnen niet luisteren. Ze kunnen niet ‘fluisteren’ met een Belgische knol. Het kunstje is namelijk om de taal der dieren te begrijpen, dan hoef je geen apen te leren om aan de hand van allerlei kunstjes een mens te begrijpen. Iets wat ik ze al die jaren als etholoog heb proberen te duiden. Maar dit type mens heeft de meest uitgesproken mening over dingen waar ze het minst verstand van hebben. En de dogma’s die ze daar bij hebben ontwikkeld laat geen enkel ander inzicht toe. En ik kan mijn tijd wel beter besteden. Dus net als veel collegae houd je die grote waffel gesloten en verspil je geen tijd aan zinloze oefeningen. Een verstandig wetenschapper weet meer dan hij publiceert. Het overgrote deel doet dat tegenwoordig  andersom.

Tegenwoordig luister ik naar die jongens en meisjes die mij vol overtuiging die dingen komen uitleggen waar ik 30-40 jaar geleden om verkettert werd. En ik weet dat hun kinderen over dertig jaar komen vertellen wat ik nu zeg. Ze zullen hun eigen muren moeten vinden tegen om tegen op te lopen daar dit van alles toch nog de beste leerschool is. Want van je fouten moet je leren anders wordt domheid een keuze. Om te kunnen leren echter, moet je dus eerst die fouten dus maken. En je hebt nu eenmaal 3 soorten mensen, zij die niet van hun fouten leren, zij die van hun fouten leren en zij die van andermans fouten leren. Die laatste groep is uitgestorven zo lijkt het en dan is het maar beter om je mond te houden.

Als ik in de dierentuin langs de hekken loop dan denk zie ik de dieren naar de beesten kijken en omgekeerd. Ze staren elkaar aan en ze begrijpen elkaar niet. Zal het ooit veranderen?

corona moeheid

Gedurende twee jaren gedurende de laatste oorlog zat een klein meisje twee lange jaren opgesloten in een paar kamertjes uit angst voor de nazi’s. Tegenwoordig zit een hele bevolking opgesloten uit angst voor corona. En dat houdt men niet vol, vooral jongeren niet. Ze willen eruit.

Corona is een ziekte die vooral de ouderen treft, het dorre hout volgens een theorie van ene Marianne Zwagerman. En dat dorre hout kan er wel tussenuit is ze van mening. M.a.w. een hele generatie opofferen omdat je door wilt met je luxe leventje. De mensen die na de oorlog het land hebben opgebouwd moeten nu opgeofferd worden aan de Mammon van de economie.

Het is niet enkel een gebrek aan historisch besef, het is ook een herhaling van de oude naziwaarden. Goebbels merkte ooit op dat hij van de kosten van 1 oudere, een gezin met 2 kinderen kon voeden. De huidige mores zit daar dicht tegenaan. Het is de Übermensch 2.0 in wording. En dan krijg je automatisch tegen reacties. Dan gaan kappers illegaal aan het werk omdat ze anders ten onder gaan. En worden prompt verraden door hun buurtgenoten. Mss kunnen ze de NSB weer opnieuw op gaan richten….

Ook in België zijn ze er niet vies van. Sommige mensen menen een verlengstuk te zijn van de overheid en treden op als kapo’s. Het park waar zitten diende ontruimd te worden volgens het parkbeheer. Dus even de burgemeester gemaild en die wist van niets. De federalen zullen wel een andere mening hebben maar dat is ook België. Bijvoorbeeld in Knokke waar Dedecker een strijd uitvocht met de overheid inzake houders van 2e verblijven. Ondertussen staan de aspergevelden hier vol met pas ingevlogen buitenlanders. Ondergebracht in caravans e.a. bouwsels.

Ook Nederland met zijn ‘intelligente lockdown’ kent zijn tegenstrijdige regels al is de politie daar strenger in de handhaving ervan. En dat menselijk daar soms bij ten onder gaat, is niet van belang. Want ze moeten nu eenmaal handhaven. In het Duits klonk dat een stuk beter. En dat is waar het soms op begint te lijken. De overheden zijn nogal snel geweest met draconische maatregelen en uitvoerende machten hebben daar een goede smoes in gevonden hun paarse krokodillen van stal te halen.

Ouderen opsluiten om ze te beschermen lijkt een legitieme en goede reden en dat is het ook. Maar dat kun je geen maanden laten duren. Een mens heeft behoefte aan menselijke warmte, zonder dat kwijnt het weg als een pot in een plant die je vergeet water te geven. Het nadeel van ouder worden is dat de meeste mensen die je kent al zijn omgevallen, dus die paar contacten die je hebt, wil je graag zien. Je (klein)kinderen, de mantelzorger en zelfs de postbode mag je niet meer de hand schudden en je kleinkinderen mag je niet meer knuffelen. En dan gaan ze allerlei vreemde constructies verzinnen waar je ze achter glas in ieder geval nog kunt zien. Als je woning al niet op een gevangenis begon te lijken, dan is dit wel de beste manier om het idee van opgesloten zitten te benadrukken.

De jeugd, bruisend van energie wil zich uitleven. Na de vele uren op de spelcomputers hebben die het wel gezien. En een kind van zes kun je het nodige wel uitleggen maar dit wordt toch wel een moeilijk verhaal. Al ze geboren worden zijn ze om op te vreten en bij dit soort zaken heb je er spijt van dat je dat niet hebt gedaan. Dan krijg je de neiging om te gaan behangen en ze er achter te plakken. Ouders worden radeloos van hun kroost en dan begin het grote gezeik; die lockdown moet eraf. En dan zie je op de social media dat men de argumenten gaat zoeken die bij deze stelling passen.

Dan zijn de overheden lullo’s die er niets van snappen Wordt de corona weer een griepje en alle maatregelen onzin. Dat zijn ze ook wel voor het grootste deel maar het ‘samen doen’ waar iedereen in het begin zo op zat te hameren, is er niet meer. Dan is het niet meer zo 'gezellig'. Dan is dat kleine meisje in het Achterhuis ineens vergeten. Dan zijn al die grote woorden ineens niets meer waard. Dan zie je de aloude mechanismes van mensen in een crisis weer boven komen drijven. Soms vraag ik me wel af wat beangstigender is, de corona of die manier waarop men er mee om gaat.

Dom

Een tijdje geleden alweer schreef ik over de nieuwe “ubermensch”, de neo-nazi’s 2.0 Nu is het herdenkingstijd in Nederland en ook daar heb ik een mening over. Het selectieve geheugen van de Nederlander, de hypocrisie en vooral de absolute blindheid voor de consequenties van hun uitspraken. De nationale domheid.

Voor sommige mensen is domheid een keuze. Als je alle vertrouwen uitspreekt in een premier die aantoonbaar de ene blunder na de andere maakt dan ben je of zo blind als een vleermuis of zo dom als Barbie. En eerst om een lockdown schreeuwen en als die er eenmaal is, lopen te blèren om de de opheffing ervan. Om economische reden maar ook omdat men geen Anne Frank wil imiteren. Het meiske dat jarenlang opgehokt zat. En dan de ouderen, het dorre hout, voor de bus wilt gooien om hun luxe leventje voort te kunnen zetten. De ‘generation next’ die altijd alles NU wilde en dus nu volledig dreigt te ontsporen.

Wat mij stoorde aan de discussies de laatste tijd was die dor hout opmerkingen. En daar waar Twitter goed is in bashen en framen, werd dit zo goed als genegeerd. En aangezien de Godwin nog altijd actief is, werd mijn mening over de übermensch Zwagerman zo’n beetje genegeerd. Zit ik nu te dreinen? Misschien maar onkruid moet je wieden als het de kop opsteekt en niet als het zaad heeft gezet. En dat deed het al vrij rap. Binnen de kortste keren kreeg ik de opmerkingen naar mijn hoofd dat ik toch een “fantastisch leven” had gehad en dat ik dus de stekker er wel uit kon trekken. Welnu, mijn leven was hard en meedogenloos en ik ben er nog niet klaar mee. En die stekker gaat er pas uit als ik dat wil, dat laat ik me door een ander niet vertellen.

Nog erger wordt het als je democratisch gekozen politici dezelfde dingen hoort roepen en dan ga ik democratisch vervangen door Dom (66). En wat is nu dan die democratie? Eens in de vier jaar mag iedereen duidelijk maken wat hij of zij er van vindt. Dan gaat men eerst even langs de stemwijzer om zich dat te laten vertellen wat men dient te vinden. Want die ‘eigen mening’, die is er niet… echt. En als die er al is, is het poppetje vaak belangrijker dan zijn uitspraken. Reden wellicht waarom de ‘populisten’ niet gehoord worden en kleine minderheden de zaak kunnen chanteren.

Minderheden als de vegataliban die met hun doctrines op een hoop meelopers kunnen rekenen. Hersenloos, kritiekloos en alles voor zoete koek slikken. Niet dat men geen kritiek heeft, Twitter staat er vol mee. Maar die is zelden gefundeerd en is vaak meer een uiting van frustratie. Wel, die heb ik ook dus ik doe daar soms ook graag aan mee. Maar een werkelijk inhoudelijke discussie voer je er zelden. Noch met rechts en al helemaal niet met links. Als ik ik gemekker wil horen, dan kocht ik wel een geit. Het aantal mensen dat je om die reden moet afblocken, is dan ook groot.

Het altijd maar weer herhalen van dezelfde mantra's is soms vermoeiend. De deugkneuzen die met hun ‘duurzaam’ geleuter de wereld willen verbeteren. De rechtse brigade met hun nexit. Ook al zou ik als overtuigd reactionair met liefde de gulden terug willen en van de EU los raken, je weet dat dit een bijna onmogelijke zaak is. Maar een nexit wordt als universele oplossing gezien voor al hun wensen maar over de gevolgen daarvan en de manier waarop, weet nagenoeg niemand een boompje over op te zetten. Nexit, punt! Kretologie van een gefrustreerde groep mensen dus en de dooddoener van elke discussie. Je kunt er zo weinig mee. Dan komt links tenminste nog met een visie, hoe onwerkelijk ook.

Wat je overhoud na dit alles is de conclusie dat er weinig tot geen verdieping meer is. Het is oppervlakkig en en vaak zelfs gewoon grof. Men is niet meer in staat te differentiëren en niet zelden  heeft men de meest uitgesproken mening over zaken waar het minste van af weet. Een mening veelal gebaseerd op vooroordelen of “geleende” wijsheid en niet opgebouwd uit zelf opgedane kennis. En dus ontwikkeld men een hersenloze volgzaamheid van mensen die wel een mening hebben. Een Ell Dorado dus voor elke narcist. Want tegenspraak is er nauwelijks. En dwarsliggers niet worden getolereerd.

En zo kun je dus een heel volk als een kudde schapen naar de slachtback leiden. Het doe me denken aan een scene uit de film Sobibor waarbij Nederlanders uit de trein stapten die dachten dat ze naar een soort vakantiekamp onderweg waren. En het risico op herhaling daarvan is groot in en land waar men blind achter zijn leiders aan loopt, paradijsvogels zijn verdwenen en rebellen monddood worden gemaakt. En waar democratie een schijnvertoning is geworden.

“Only death fish go with the flow”.

Herdenking

Op 4 mei herdenken we de doden die gevallen zijn tijdens de tweede wereldoorlog. Op 5 mei vieren we de de Duitse doden die daarbij zijn gevallen en op 6 mei treuren we over de dood van de vrijheid van meningsuiting.

Op de Dam in Amsterdam en in de rest van het land houden de Nederlanders eindelijk eens voor een paar minuten hun snater. Een unieke gebeurtenis, elke jaar weer. Op verschillende plekken in het land staat het dorre hout zoals dat tegenwoordig genoemd wordt, met hun rollators en gehuld in lange regenjassen hun mantra te roepen “Nie Wieder Krieg”. Iedereen weet dan precies te vertellen wat er in die oorlog gebeurt is. Hoe die is ontstaan is bij de meeste een blanke pagina.

En als je de rest van het jaar daar naar wilt verwijzen, pleeg je een Godwin. Een dooddoener eerste klas die er voor moet zorgen dat het kwaad langzaam maar zeker weer opnieuw de kop opsteekt. Want als je niet leert herkennen wat het mechanisme achter die kolerebende was, zie je de volgende dus ook niet aankomen. En de enigste die je dat hadden kunnen vertellen zijn de Duitsers, en die zijn dood. Dus ben je aangewezen op de getuigenissen van de overwinnaars.

Die zijn de volgende dag aan de beurt. Dan vieren we de dood van al die klote moffen. Dan komen de heroïsche verhalen los over de bevrijders. En wordt er besmuikt gepraat over hoe Trees haar Canadees vond. Hoe men de ‘verraders’ op heeft gepakt en wie er goed en fout waren. En over de moffenhoeren die men de kop kaal schoor. Geen woord over wat er met deze mensen nadien gebeurde. Over de behandeling die ze kregen die menig SS-er zou hebben doen verbleken.

Nee dan de Nederlandse helden, de verzetsstrijders. De mannen in de blauwe overals waarvan mijn vader altijd altijd zei: “als we die allemaal in 1941 hadden gehad, hadden we de canadezen nooit nodig geweest”. Een handjevol amateurs met wapens die de Duitsers het leven zuur maakten. Met als logisch gevolg dat de meeste voor het einde van de oorlog het loodje legden. Maar dat is dan ook het kenmerk van de meeste helden, dat ze dood zijn.

Wat ik vaak mis in het hele verhaal is de Jodenvervolging. Nederland was het land dat na Tsjechië en Duitsland zelf uiteraard, percentage gewijs de meeste Joden afgevoerd heeft zien worden. Het verhaal van Anne Frank staat er model voor, met name voor het verraad dat welig tierde. Een blinde vlek in de historische beleving. Maar echt kritische geschiedenis is er ook niet echt van Nederland. Enkel het wijsvingertje naar de mensen die fout waren, de spiegel der zelfkritiek ontbreekt vaak.

En bij dit alles staat de jeugd te kijken die geleerd wordt dit nooit te vergeten. Die worden de gruwelijkheden van Auschwitz getoond maar nooit de armoede van de Duitsers ten tijde van de Weimar Republiek. Ze zien de regenjassen, de rollators en luisteren naar de heldendaden van weleer. In hun jeugdige hersens vormt zich een zwart/wit beeld dat ze enkel na grondige studie weer kwijt raken. Weinigen neem de tijd voor die studie.

En dan plots ligt er op 6 mei 2002 lag daar een man op de keien, neergeschoten door een volgens de psychiaters, man met een obsessief compulsief gedrag; Volkert van der Graaf. Het slachtoffer is Pim Fortuyn, een man die de hoop belichaamde van een grote groep mensen in de samenleving. De hoop op verandering van een verzuild politiek systeem met dorre nietszeggende figuren. Die door de linkse Marcel van Dam een "buitengewoon minderwaardig mens" werd genoemd maar door velen als held werd bestempeld.

Op 10 juli 1584 pleegde de Fransman Balthasar Gerards een moord op de Vader des Vaderlands, Willem van Oranje. Hij werd daarna aan stukken gescheurd. Meer dan 400 jaar kreeg onze Volkert een vergoeding van 2.800 euro voor vormfouten in een dossier. Je vraagt af waar in die 400 jaar het zo verkeerd is gelopen. Had Fortuyn nu zo’n gelijk? Een van zijn stokpaardjes was de vrijheid van meningsuiting. Wel die, heeft men met hem begraven. En dus laten we die dag maar herdenken als de dood van die vrijheid.

Er zijn een hoop lessen te leren uit de geschiedenis. Maar dan zal men eerst wat kritischer moeten durven zijn. Nu is het selectief en worden enkel algemene vaagheden gepleegd. Herdenken is mooi maar daarna is een eerlijke geschiedenis heel hard nodig om bepaalde tendensen die nu weer kop steken te onderdrukken. En om een nieuwe Volkert van de Graaf te voorkomen. Want daar hoeven we geen herhaling van.



Voor de goede orde; ik ook niet. U heeft net namelijk mijn vrije mening gelezen. En u bent niet verplicht het er mee eens te zijn.

Chantage

Modewinkels die gender neutraal worden, supermarkten die geen plofkippen meer mogen verkopen en zwarte piet mag niet zwart zijn. In hoeverre kan een handvol zuurstengels de hele maatschappij manipuleren?

Criminelen maken gebruik van een chantagetechniek waarbij ze gif injecteren in de voedingsmiddelen van een supermarkt. Vervolgens bellen ze de fabrikant en eisen losgeld. Het is onbekend hoeveel voedingsfabrikanten hier op in zijn gegaan. Dezelfde techniek wordt gebruikt door organisaties als Wakker Dier. Ze gaan met zijn allen voor de winkels staan en delen pamfletten uit met horrorbeelden van excessen in de productie van vleeskippen. Als supermarkt eigenaar zit je er niet op te wachten dat je klanten op deze manier lastig worden gevallen. Dat kost omzet dus geef je toe.

Dankzij de Nederlandse polderkolder, het eeuwige gezever waarbij je elk argument kapot discussieert, kun je zelfs het simpelste kinderfeestje lopen verpesten. Zwarte Piet mag niet meer zwart zijn want dat is racistisch. Dus geven de BoBo’s die de leiding hebben in dit land maar toe. Geen zin in een discussie over zoiets banaals. Geen zin in de controverse. Geen olie op het vuur willen gooien en kleine dingen proberen klein te houden. Maar dat er aan de andere kant een veel grotere groep daardoor ontstaat die vóór het behoud van deze traditie is, wordt daarmee over het hoofd gezien. En wederom heeft een handvol malloten gewonnen.

En dan kun je zelfs de taal veranderen en mogen moorkoppen en negerzoenen niet meer bestaan. Dan verliezen kinderen hun identiteit en twijfelen of ze nu al jongen of meisje door het leven willen of moeten gaan. Elke waarschuwing van afgestudeerde zielenknijpers ten spijt. Dan kun je jagers en boeren demoniseren en afschilderen als monsters. En ben je in staat een hele bedrijfstak ten gronde te richten. Dan lees ik elke morgen in de krant wat ik nu weer wil. Dan regeren minderheden het land.

Het falen van de democratie. Waar eens in de 4 jaar iedereen zich door de gemanipuleerde stemwijzers mag laten vertellen waar ze op moeten stemmen. En dat doen ze dan braaf. Dat houdt dan in ieder geval nog de illusie van een democratie in stand. Waar polls & petities de stemming bepalen. Waar mensen tijdens een epidemie tot cijfers in een statistiek verworden. En stemmen opgaan om het dorre hout maar uit de maatschappij te verwijderen. Een gedachte die klinkt als een echo uit een ver verleden. Toen ook een handvol idioten met een minderheid aan de macht kwam en een heel land en later Europa in zijn macht kreeg.

En dan kijk ik op social media als Twitter waar het bashen vrolijk doorgaat en links en rechts volledig gepolariseerd zijn. Waar je dit soort waanideetjes ziet ontstaan. De kraamkamer voor gestoorde en gemankeerde meningen. Men krijgt volgers en het idee zet voet in de gedachten van mensen. En dan komen er politieke partijen die dat dan weer gaan overnemen en is de mening dat je boven de 70 jaar de stekker er maar uit moet trekken, een realiteit geworden. Zonder ook maar één woord van protest door de ouderenpartij, ook zo’n minderheidspartij.

En de zwijgende meerderheid zweeg….

Afblijven!

In Nederland gaan een hoop stemmen op om de veestapel te halveren. Want zij zijn de brandhaarden van alle zoonsoses. En dan hebben we vaak over ziektes die we al honderden jaren kennen en die eens in de zoveel tijd voorbijkomen. En zoals de oude boertjes al zeiden: “Als je dat soort ziektes wilt voorkomen, moet je de wind verbieden te waaien”. Waar ze vaak gelijk in hebben want veel van die ziektes worden overgebracht door een virus dat zich via de lucht kan verplaatsen.

De boeren van tegenwoordig zijn hooggeschoolde professionals die heel goed weten hoe hier mee om te gaan. Dat in tegenstelling tot de vele op vrijwilligheid gebaseerde instanties. Zij mogen ongehinderd door enige kennis vleermuizen uit de natuur halen en oplappen. Want zij hebben ‘protocollen’. Nou die had onze regering ook toen de corona crisis uitbrak….

Die veestapel is nog wel te halveren maar hoe ga je dan het wild in dit land halveren. Want die heeft dezelfde ‘veedichtheid’ en mag nauwelijks beheerd worden. Want juist die instantie waar de kennis aanwezig is, de WBE's en de jagers, worden net als de boeren behoorlijk op hun kop gezeten. En de overbrengers van ziektes zoals wilde zwijnen en ganzen, moeten ze afblijven.

Nee, dan liever de amateurs met hun protocollen die alles wat ziek en zielig is, ze uit de natuur laten slepen. Veelal particuliere instanties die altijd in geldzorgen schijnen te zitten en waar het verloop hoog is, dus de kennis dus vaak zo de deur uit loopt. En een natuur waar ongediplomeerde dierhouders met hun hondjes doorheen banjeren en zo elke ziekte kunnen oppikken. Die rustig hun lieve beestjes op ratten laten jagen, overbrengers van vele dierziektes. Die hun katten de vrije natuur laten om daar te roven en te moorden.

Dat die kansen even hoog zijn, wordt totaal genegeerd. Niet geleerd van virussen die ontstaan zijn aan de andere kant van de wereld waar men concentraties van dieren uit die natuur heeft. Want een virus als de vogelpest wordt de hele wereld overgebracht door juist, wilde overvliegende vogels die onze tamme dieren besmetten. En dan zijn het de tamme dieren die we moeten halveren?

En anders doet de mens het zelf wel, zoals we hebben gezien met de Q-koorts. Voornamelijk de burgers werden er ziek van, zelden de dierhouders. Ik kan me die tijd nog goed herinneren toen wij melkschapen hadden, die net zo vatbaar waren als melkgeiten, en de mensen vrolijk zwaaiend voorbij fietsten. En ondanks alle waarschuwings-borden het erf op kwamen om lammetjes te willen komen aaien. Met dezelfde naïviteit als nu t.a.v. de corona: het zal wel wat meevallen. Nou dat deed het niet, ze werden ziek en de boer had het gedaan!

En dat is nu net hele punt in deze. Dierzorg moet je aan professionals overlaten en vervolgens moet je naar die professionals willen luisteren. In plaats daarvan is het boeren bashen mode geworden en worden jagers e.a. tot moordenaars verklaard. Groeit het aantal huisdieren elk jaar gestaag en de kennis erover bij hun ‘baasjes’ daalt elk jaar weer. Maar wel willen luisteren naar mensen die totaal vervreemd zijn van de wetten van het leven. Voor wie dieren hun vriendjes zijn en gelijkgesteld aan de mens.

Het probleem van intensieve dierhouderij ligt niet bij de dieren, niet bij de professionele dierhouders maar bij een bevolking die maar niet van de die lieve diertjes kan afblijven.

De Vegataliban

Vijand-doodsvijand-dierenvriend was altijd de overtreffende trap van vijand der dieren. Daar is er de laatste jaren eentje bijgekomen; de vegataliban.

Een verzameling bultrugactivisten, koeienknuffelaars en post natale hippies die allemaal een afgeronde studie konijn achter de kiezen hebben. Die met Jehova achtige trekjes de wereld hun eetgewoontes willen opleggen. Met steeds maar herhalende mantra’s, halve waarheden en bij elkaar gesprokkelde wenswetenschap. Het is dan ook zo jammer dat domheid niet strafbaar is, dan had je er niet zo’n last van. Ik bedoel maar als je staat te protesteren bij een chocoladefabriek die paashazen staat te smelten, ben je toch al ver heen. En varkens die staan te wachten bij de slachterij water gaan geven door hun neusgaten, dan zit er niet veel verstand in zou ik zo denken.

En dat soort mensen komen mij dan vertellen dan alle dieren hun vriendjes zijn en vriendjes eet je niet op. Sterker nog, mensen en dier zijn gelijk. Waarop ze het baseren is me niet altijd even duidelijk en bij hun vriendjes in de stal wonen ze ook al niet. Darwin zou zich een stuip gelachen hebben en hij zal beslist de enigste niet zijn. Veel echter wordt verklaard uit hun theorie waarom de mensen het vlees eten zou moeten afzweren. Want de mens is als herbivoor ontworpen, niet als carnivoor. Omnivoor hebben de meeste nog niet aan gedacht.

Om de simpele reden dat ze het deel waarin de mens in de oertijd achter zijn voer aan moest rennen, totaal afdoen als zijnde onwaarheid. Het verklaart ook de onverholen haat die men koestert jegens jagers, want zo heten die mensen. En wordt dus elke jager voor moordenaar uitgemaakt. Voorbijgaand aan het feit dat men juridisch die term enkel voor mensen is uitgevonden. Met een goede reden. Maar ook de jura staat hun surrealistische wereldbeeld niet in de weg. De wet is sowieso niet van toepassing getuige de al dan niet nachtelijk ongewenste bezoeken aan dierhouders.

Zij werpen zich op als de wettelijke vertegenwoordigers van de dieren want de dieren hebben geen stem. Ze kunnen immers niet praten. Dat ze die wel hebben is hun totaal onbekend. Elke etholoog kan hun daarbij uit de brand helpen. Maar ook hier weer is kennis enkel hinderlijk en vooral ongewenst. En dat geldt ook voor de dierzorg. Dan worden de koeien volledig onnodig de weide in gejaagd, parkdieren veroordeeld tot gevangenschap en kippen tot een stressvol bestaan. Men wordt totaal niet door kennis gehinderd en geen enkel logisch argument heeft vat op ze.

Logisch niet want alles anders dan hun denkwijze is onzin, bestaat niet of ze komen met een citaat uit een of ander wetenschappelijke studie die hun mening ondersteund. Alles wat dat niet doet, wordt gewoon genegeerd. Koeien die miljoenen liters water zouden drinken en daarmee verantwoordelijk voor het watertekort. Yeah sure, een koe zou volgens hun berekening driemaal  zijn eigen gewicht aan water moeten drinken. Wenswetenschap van de hoogste plank. Ziekten die we al duizenden jaren kennen en om de zoveel tijd voorbijkomen zijn dan weer de schuld van de boeren, die hebben teveel dieren. En boeren bashen is nu eenmaal de favoriete hobby van de vegataliban.

De dierhouderij en de vleeseters op deze planeet zijn de schuld van alle problemen. En er wordt geen middel geschuwd om dat te bewijzen. Dat onze wijze van vlees produceren beter kan, weet elke burger. Maar de consument denkt daar anders over want die stopt bij vakken van het goedkope importvlees. M.a.w. wat er de mond uitkomt is niet hetzelfde als erin gaat. En wie betaald, bepaald. En het is niet de vegaburger die betaald….

Toch bepalen ze graag het gedrag van anderen. Maar hun onwerkelijke visie op alles wat leeft wordt goddank niet door weldenkende mensen gedeeld. Toch is er een groep mensen die kritiekloos zich alles laat aanleunen en graag meewerkt. Het mag, ieder beestje zijn eigen feestje. Ieder zijn eigen verantwoording. De wijze waarop deze krankzinnige levenswijze aan anderen op wordt gedrongen is echter verwerpelijk, of walgelijk om het vega stopwoordje te gebruiken. En het getuigt van een zeker onvermogen de werkelijkheden van het leven onder ogen te willen zien.

De Hollandse ziekte

Naïviteit - De meest dodelijke ziekte ter wereld

Nederlanders hebben al snel zo iets van: "ach, het zal wel wat meevallen" en "doe maar normaal, doe je al gek genoeg". Dat dachten ze in 1939 ook en een jaar later stonden de Duitsers op de stoep. Uw kop boven het maaiveld uitsteken is ook al niet verstandig. U wordt meteen veroordeeld voor hoogmoedswaanzin. Een hoogleraar economie stelde mij eens de vraag of zo iets als Windows in Nederland had kunnen worden uitgevonden. Ik dacht van wel. Klopt, zei de man maar de productie ervan was een doodgeboren kindje geweest.

Ooit hanteerde men de kreet: Nederland is klein, denk groot". Maar daar is men van afgestapt. Het denken stopte al snel bij de grens. Er heerst in Nederland dan ook een positief denken. Bij een wedstrijd die met 2-1 wordt verloren heet het als snel dat men bijna heeft gewonnen. Alles moet je positief benaderen en in alles de positieve elementen zoeken. En dat veroorzaakt dan weer een absoluut blinde vlek voor al wat het niet is. Zo kunnen (dier)ziekten bijvoorbeeld, zich makkelijk verspreiden in Nederland. Je ziet het soms van verre aankomen maar de meeste blijven rustig en kalm. Ieder normaal mens zou bukken als hij de klappen ziet aankomen maar een Nederlander niet. Die blijft rustig staan wachten.

De Nederlander beschouwt zichzelf als nuchter. De rest van de wereld spreekt liever van een bepaalde naïviteit. In Nederland werden relatief gezien dan ook de meeste Joden afgevoerd in de tweede wereldoorlog. Alleen Tsjechië scoorde hoger. (en uiteraard Duitsland zelf). Tegen de tijd dat men in de gaten had wat er aan de hand was, had het kwaad zich al grotendeels voltrokken. In de kampen aangekomen Nederlandse joden dachten dat het om een normaal kamp ging. Nog geen paar uur later was men overleden.

En met dezelfde naïviteit vertrok met na de oorlog naar voormalig Nederlands-Indië (Indonesië) om daar de zaken 'even recht te trekken'. En daarmee verloren ze op voorhand al de oorlog. Het is nog steeds een nationaal trauma dat het liefst niet besproken wordt. Spreekwoordelijk is ook de naïviteit waarmee men in Screbrenica handelde. Maar de betrokken Nederlanderse verantwoordelijken wijzen dat nog steeds categorisch van de hand en vertikken het hun verantwoordelijkheid te nemen.

De dood van Fortuyn en van Gogh schokten de samenleving. Men dacht dat dit in het vredige Nederland nooit zou gebeuren. Je hebt echter aan één idioot genoeg en idioten zijn er zat te vinden. Nederland kent genoeg extreme partijen en heeft zelfs als enige land ter wereld een partij die claimt voor de rechten van de dieren op te komen. Dat dit in sommige landen als bizar en decadent ervaren, gaat hun voorstellingsvermogen te boven.

Inmiddels voelen veel inwoners zich bedreigd door de vele import medelanders. Of dat gevoel nu wel of niet terecht is laten we even in het midden maar feit is dat door de naïeve politieke houding  van de met name linkse fracties, het meer realistische deel van het electoraat naar rechts wordt gedreven.

Een mening die ook door het Belgische electoraat werd gedeeld met als resultaat een versplintert politiek landschap met sterke geluiden die een onafhankelijk Vlaanderen nastreven. Maar ook intolerantie t.o.v. van etnische minderheden. Idem dito in Nederland. En dat herbergt weer een gevaarlijke potentie zoals we dat eerder in de geschiedenis hebben kunnen zien.

Met nationalisme is niets mis mee maar een te sterk ontwikkeld nationalisme maakt blind. Ik ben geen helderziende en kan niet in de toekomst kijken. Ik kan echter wel in de geschiedenis parallellen vinden. En de kans dat deze zich herhaald is reëel aanwezig. Maar ach, het zal allemaal wel wat meevallen, toch?

kwetsbaar

Deze blogpost had een makkie moeten worden. Toch duurde het twee dagen. Maar special voor de overheidsdienaren heb ik het langzaam geschreven zodat men het ook langzaam kan lezen.

Als er één ding in deze crisis duidelijk is geworden dan is het de kwetsbaarheid van deze samenleving. En er wordt stevig aan gewerkt deze te vergroten. Een heel land achter het elektrisch zetten met de elektriciteitscentrales en verdeelstations open en bloot in het landschap parkeren. In mijn tijd was er altijd de angst dat de Russen zouden komen. Nou die hoeven niet meer te komen. Één handige hacker kan vanuit zijn luie stoel alle knopjes in één keer omdraaien en dan gaat niet alleen het licht uit in Nederland of België. Dan kom je nergens meer in je Tesla, werkt je smartphone niet, je kunt niet koken, niet wassen, niet scheren want we zijn allemaal heerlijk verslaafd aan het elektrieke netwerk.

Nog veel leuker zijn de zendmasten. Boze leden van de aluhoedjes vereniging zijn bezig hun frustratie te uiten op de reeds bestaande masten. De overheid blaast hoog van de toren maar heeft geen idee waar ze het moeten zoeken. Ondertussen fikt de ene na de andere zendmast af. Want die staan net als de masten voor de elektriciteit, open en bloot in het landschap. Alleen eenden in een vijver afschieten is makkelijker. Zelfs de stomste terrorist snapt dankzij deze voorbeeldige acties van deze bezorgde burgers wat hij moet doen.

Een beetje terrorist zeult tegenwoordig niet meer met bommen, die steekt een reageerbuisje in zijn zak. Het coronavirus is een prima voorbeeld voor een gek met een haat tegen de menselijkheid. Materiaal is er zat voor handen want al die laboratoria zijn nauwelijks met meer beveiligd dan een paar gorilla’s van één of ander beveiligingsbureau. Precies, apen die ze een kunstje hebben geleerd. Geen anti terrorist brigades dus. Die hebben we allemaal keurig netjes weg bezuinigd. Net als de rampenbestrijding, de tankbrigades en meer zeer nuttige zaken in crisistijd. En met de mensen wandelt ook de kennis de deur uit.

En dan hebben we nog een volledig gesloopt zorgsysteem over. Een heel leger zorgspecialisten de laan uitgeschopt, ziekenhuizen in faling laten gaan en geen poot uitsteken om waar dan ook iets meer te doen dan basics. De financiering ervan zoveel mogelijk af willen wentelen op de ‘marktpartijen’. In de zorg gaan miljarden om en er wordt nauwelijks gecontroleerd of beheerd. En toen kwam corona en steunde en kraakte de hele keten. Een heel land is afhankelijk geworden van mensen die op hun tandvlees lopen en zich aan de nagels moeten optrekken om iedereen te kunnen helpen.

Jarenlang is er een preventieprogramma op gezet waarbij veel sporten en gezond eten de pijlers van de gezondheidszorg moesten worden. Fitte mensen werden immers niet ziek en dus was een uitgebreid zorgnetwerk niet nodig. Degene die verantwoordelijk zijn voor deze kaalslag struikelen nu over elkaar heen om mee te willen helpen met de ‘oplossing’. Om vervolgens de held uit te hangen.

Want elke keer komt de overheid met 1001 smoezen om hun repressieve maatregelen goed te praatten en hun eigen onvermogen te maskeren. In de coronacrisis koos Nederland voor een scenario waarbij de ziekenhuizen niet zo snel overbelast zouden raken. Dat was geen kiezen maar bittere noodzaak. Een harde lockdown had immers het hele zorgsysteem kunnen laten crashen. En als je mobiele netwerk dan zo kwetsbaar is voor de hulpdiensten, bescherm het dan beter! Of nog beter; zet het om in landlijnen. Maar het vertrouwen van de overheid in nieuwe technologie is vaak groter dan de maakbaarheid ervan. De belastingdienst die miljarden heeft gestopt in een niet werkende automatisering, Politiediensten die een mobiel systeem kregen dat nog steeds niet goed wil werken en ga zo maar door.

Met name in Nederland is er een tendens van “alles komt goed” en het “zal allemaal wel wat meevallen”. En dat is nu een dodelijke naïviteit gebleken, zoals ik al jaren heb voorspeld en veel virologen en ex-militairen met mij. Men gaat er vanuit dat de Russische beer wel getemd is en die handvol terroristen wel in de hand kunnen worden gehouden door skeleton crews van marechaussee en veiligheidsdiensten. Voor de rest vertrouwd men op de NATO en de EU. Inmiddels weten we dat de nato in europa een politiek doekje voor het bloeden is en de EU gaf niet thuis maar ging naar huis toen de corona opdook.

En als we geen terroristen hebben, dan halen we ze wel op moet men gedacht hebben. Duizenden vluchtelingen overstromen het land en volgens sommige mensen zijn dat allemaal lieve jongens die een beter bestaan zoeken. En als een land aan de buitengrens dreigt te bezwijken onder de buitenlandse druk, haalt men de schouders op. En wederom moet een handvol mensen de zaak oplossen.

Dat er nog niets ernstigers is gebeurd dan dit is enkel maar omdat onze potentiële vijanden voorlopig danwel te stom danwel te onmachtig zijn. Maar het grootste gevaar komt van binnenuit, een regering die constant achter de feiten aan loopt en een bevolking die niet wil zien. Hopelijk helpt dit een beetje tegen deze blindheid.

Sterf!

Kom je bij de dermatoloog om een stukje uit je te laten snijden. En zie ik daar de stikstof staan. Dus ik vraag om al die onverdachte plekken op mijn lichaam eens weg te halen. Veel ouderdomswatten dus. Ik zie de beide meiskes naar elkaar kijken…

Dat is dus wat ik veel meemaak. Die ouwe zak, heeft kanker, hoelang zou die nog hebben? Dus staan ze niet te springen om je te helpen. Je gaat toch dood, kost alleen maar geld. Zelfde voor de blaar op mijn voet. Die zit er al meer dan dertig jaar maar wordt de laatste tijd vervelend. Dus ik wil hem weg hebben. Zelfs de houding verandert. Het opperhoofd van de dermatologen bekijkt het en begint te sputteren. Ik stel hem gerust, het hoeft vandaag niet. Je gaat toch geen behandelingen meer geven aan stervende mensen?

Of ik doodga, is nog maar de vraag. Niet als het aan mij ligt in ieder geval. Maar goed, ik heb wel kanker natuurlijk. En nog een paar andere dodelijke kwaaltjes. Dus feitelijk ben je al opgegeven, vooral door de wat jongere mensen. En dan krijg je dit gedrag te zien. En is het “heel vervelend” dat u doodgaat maar….. en dan komt er een of ander lulverhaal. Godzijdank heb ik een verzekering die daar anders over denkt.

Maar goed, ook al heb je geen kanker, dan hebben we nog wel corona voor u. Want u bent de kwetsbare groep en die overleefd het toch niet. Want straks lopen er allemaal immune dragers rond en je kunt de oudje niet eeuwig willen opsluiten. Dus gaan er nog veel meer doden vallen, niet enkel in de verzorgingstehuizen en bejaardendumps. Voorlopig is een beroep in de zorg de beste kans op jobzekerheid.

Hoe dan ook, were f*cked. Want boven de 70 jr mag je zo doorlopen naar de hospice. En bellen de huisartsen stad en land af op zoek naar gepensioneerden die vinden dat ze een ‘voltooid leven’ hebben en afstand doen van hun recht op leven. En tot mijn verbijstering lees ik de kranten allerlei (stemmings?)verhalen over brave oudjes die het wel goed vinden zo. Hebben allemaal een goed leven gehad vinden ze. Hun hele leven bij dezelfde baas dezelfde domme handelingen verricht. Geen hoge eisen aan het leven gesteld denk ik dan. Tja, dan zul je er ook wel makkelijk afstand van kunnen nemen.

Maar mijn leven is nog niet voltooid, nog lang niet. Mijn vrouw en ik hebben ons hele leven hard moeten werken. We hebben ons best gedaan het leven in ieder geval voor dieren een beetje te verbeteren. We hebben daarvoor veel gepionierd, voor de optocht uitgelopen soms, geëxperimenteerd, enz. En als je tegen de stroom in gaat, moet je hard zwemmen. Nu zijn we er klaar mee en willen we graag nog een paar dingen samen doen. Eens naar een dierentuin gaan om te kijken, niet om de dieren te verzorgen. Dat gaat niet want door de corona zit overal een slot op.

Ik ben veroordeeld tot quarantaine, vrijwillige eenzame opsluiting. Ik zie soms weken geen levende ziel. Alleen mijn vrouw, die noodgedwongen nog werkt, komt elke dag thuis. En dan maar hopen dat ze geen coorna heeft meegenomen. Ze is één van die vele zwijgende mensen die dagelijks het risico nemen en hun leven op het spel zetten. Het einde van mijn leven; opgesloten, afgedankt, wachtend op de dood. En als je er dan eens uit mag naar het ziekenhuis, krijg je het gevoel dat ze denken “verd*mme, leeft die nu nog?” Maar mijn recht op willen leven kunnen ze me niet afpakken. En ik laat het me ook niet afpakken. Ik geef het niet op in ruil voor dat van een relschoppende jongere die op een “schijt aan de corona feestje” is besmet geraakt. Met welke arrogantie wil men beschikken over mijn leven?

Wat is dit voor een samenleving die haar ouderen bij het oud vuil parkeert?

Dom Dier

Zijn die dieren nu zo dom of wij nu zo slim?
Dom varken! Een nogal eens gehoorde kreet op de werkvloer als er weer eens fout gaat. Het getuigt in ieder geval niet van intelligentie van degene die deze kreet bezigt. Het varken is met de aap en de dolfijn een van de meest intelligente dieren op deze planeet. Maar er zijn er meer. Het hangt er alleen van af of en hoe je het wilt zien.

Mocht u weer eens op het platteland verzeild raken kijk dan eens naar een vlucht ganzen. Die stijgen op en landen simultaan op een weilandje van een paar vierkante metertjes. Probeer dat nu eens uit met een paar piloten op een veldje op Schiphol. Dat wordt gegarandeerd een reuze rotzooi! Hoezo dom gansje?

Nog mooier zijn een groep Gerbils (woestijnratten). Pak een oud aquarium, zet er een paar gerbils in en speel voor Gamma bouwmarkt. Dus miep er een paar oude kranten in, sprokkel een paar takjes, een paar oude closetrollen, wat u maar voorhanden heeft. Wat je dan ziet is dat die gerbils gaan bouwen. Voor je het weet overstijgt hun bouwwerk de rand van de bak. Die bouwen complete gangenstelsels in verschillende lagen, vele malen hoger dan zich zelf. Complete flatgebouwen dus. En dat doen ze dan zonder bouwtekeningen, zonder werkoverleg en zonder vakbond…

Dieren beschikken over eigenschappen waar wij mensen alleen maar van kunnen dromen. Postduiven die schijnen te beschikken over een ingebouwde GPRS. En wat te denken van de hond die op het graf van zijn baas gaat liggen in de wetenschap dat niemand die hond heeft verteld waar zijn baas precies begraven ligt! En zo zien we dieren wonderbaarlijke zaken doen en tegelijkertijd verslijten we ze voor dom. Hoe dom is dat nu weer?

Privacy

Privacy, een echo uit en ver verleden toen we nog onbespied zorgeloos konden genieten van de dingen die we deden. Niet door duizenden digibits en bytes gevolgd werden. Niemand wist waar je zat of wat je deed.

Dat is nu wel even anders! Met meer camera’s dan mensen die ons elke beweging volgen. Met straks een data netwerk op elke hoek van de straat dat ons overal kan volgen. Zolang u uw smartphone maar op zak houdt. Dat ding vertelt overheid en commercie exact wat ze willen weten. Niks complottheorie, dagelijkse werkelijkheid! Daarvoor gebruiken ze maar 2 dingen; uw GPS bepaling en uw microfoon. Beide staan nagenoeg constant aan en anders worden ze wel remote aangezet. Iets dat zowel overheden als bij Google hebben toegegeven. Met als smoes dat ze worden gebruikt om de vertaalmachine voor video’s op Youtube te verbeteren. Sure, maar als ik een dagje over schoenen praat, kan ik de volgende dag geen website meer bezoeken zonder dat ik schoenenreclame te zien krijg.

En ik heb geleerd dat het op internet niet meer belangrijks is wat mag maar wat kan. En als het kan, dan gebeurt het ook. En iedere hacker op zijn zolderkamertje zal het ook altijd proberen. Maar niemand zal het toegeven. Banken betalen zwijgend een vermogen aan schade en overheden ontkennen staalhard het gebruik van echelon. En als we type als Julian Assange en Edward Snowden mogen geloven, doen sommige overheden Google verbleken als het om nieuwsgierigheid gaat.

Maar zo moeilijk hoeft men vaak niet eens te doen. Om een lening of hypotheek te krijgen vullen mensen alle vragen keurig netjes in. Tot en met de kleur van hun onderbroek toe als het moet. Online, op internet bij clubs waar je een half dozijn vraagtekens bij kunt plaatsen. En ze zweren allemaal de wet op privacy te handhaven. Yeah, Sure!
Samen met de hoeveelheid persoonlijke gegevens die men op de social media ophoest, worden zaken als identiteitsdiefstal, stalking etc., een makkie. De reden waarom een hoop mensen graag anoniem blijven op internet.

Je moeder stuurt mij.....

En dan zijn er van die naïevelingen die vinden dat ze niets te verbergen hebben. De keurige oppassende burgers die met naam en toenaam op internet staan. Maar als je dan een keer moet te solliciteren, wordt je ineens geconfronteerd met uitspraken die je zelf al weer vergeten bent. En dit soort 'hengelaars' zijn niet afhankelijk van Google voor hun resultaten! Want binnen een discussie op internet worden er snel dingen gezegd die je IRL nooit zo zou zeggen.

En soms nemen opponenten de zaken wel eens wat te hoog op en gaan van virtueel naar real life. Dat wil zeggen, ze komen wel even langs. Weer anderen gebruiken de verkregen gegevens over u voor het bestellen van bijv. een vrachtwagentje vol zand, af te kiepen in uw voortuin. En dat is nog maar een standaard grap. Bij een bak zoutzuur over uw nieuwe auto wordt het al snel een stuk vervelender. En als uw kinderen door een vreemde van school zijn gehaald, slaat de paniek al snel toe.

Je hebt aan 1 gek genoeg!

En als u denkt dat het allemaal wel mee zal vallen, aan eentje heeft u genoeg! Eén persoon kan u het leven al ondragelijk maken. Niet alleen kan een foto gaan zwerven op internet, ook kwaadsprekerij kan makkelijk een eigen leven gaan leiden. Het van internet afhalen van smaad en laster is bijna onmogelijk. Het verdwijnt op de ene url en verschijnt op de andere. En dan mag u telkens weer opnieuw een procedure opstarten. Onze Lieve Heer heeft een aantal rare kostgangers en het is te hopen dat u er nooit tegen eentje oploopt. De praktijk wijst echter uit dat als u ook maar één onvertogen woord tegen de verkeerde persoon gebruikt, u dat uw hele leven zult berouwen.

Geloof mij; u heeft meer te verbergen dan enkel uw pincode!

Just me

Soms vraag ik me wel eens af waarom ik nog schrijf. Ondanks dat dit blog duizenden keren per maand wordt bezocht. Maar mijn grootvader zei altijd dat je dingen die je deed voor  jezelf moest doen en niet voor anderen, anders raakte je enkel teleurgesteld. En hij had gelijk. Dit artikel is er zo eentje.

Ziekenhuizen, een instelling waar je naar toe gaat als je ziek bent of zoals in mijn geval, doodgaat. Daar helpen ze je dan mee. Dat doodgaan hebben we nog een beetje uitgesteld, dat doen we later wel eens. Ziek blijf ik altijd want ik verzamel bij voorkeur kwalen die onbehandelbaar zijn. Op kanker na, die bleek tot ieders verbazing wel behandelbaar. En mijn ‘genezing’ wonderbaar. Maar mijn lichaam heeft me nog nooit in de steek gelaten al had soms wat hulp nodig van de jodiumhengsten.

Ik ga absoluut dood in een ziekenhuis, niet aan de kwaal maar aan heimwee. Dat is ze niet uit te leggen maar ik leef op een ander ritme; het ritme van de natuur. Voor mij is het kunstlicht in de ziekenhuizen moordend. Ik leef bij het licht van de dag, mijn bioritme draait mee met dat van Moeder Natuur. Als het licht me niet wakker maakt zijn het wel de zingende vogels of de eekhoorns die over het dak razen.

Ik leef midden in de natuur, een houten chalet op een verblijfspark midden in een naaldbos. Ver weg van de drukke stinkende steden. Waar mensen geen tijd voor elkaar hebben en je aankijken alsof je buitenaards bent. Ik ben een onderdeel van die natuur geworden. Als om deze tijd de natuur begint op te leven, doe ik dat ook. Ik schrijf minder en beleef meer om later over te kunnen schrijven. In de winter als alles in diepe slaap is. Dan leef ik als het ware op de waakvlam. Schrijven is dan mijn uitlaatklep.

Mijn vaste getrouwe is dan een roodborstje dat zich elke dag even laat zien en altijd op dezelfde gekrulde boom. In het voorjaar echter komen de mezen, de vinken en een doodenkele mus. Dan ritselen de struiken van het leven en vullen zich de vele nestkastjes. Dan levert het naburige bos weer het gewenste kijkgroen voor de dan nog afwezige recreant. En dan zie ik de buizerd bidden boven de akkers, op zoek naar zijn ochtend ontbijt. Voorjaar is de mooiste tijd van het jaar.

De natuur is echter een geheel, je kunt er geen stukje uitsnijden en mee naar huis nemen. Dat gaat dood. Net als ik in een ziekenhuis. Ondanks al die professionele zorg, die lieve zustertjes en mijn Sister Morphine. Ze kunnen je een tijdje in leven houden maar uiteindelijk wint de natuur en dan laat zelfs mijn lichaam mij in de steek. Binnen twee dagen na mijn ontslag was mijn lichaam echter weer gereset en voelde weer als vanouds aan. Dat kunnen ze niet begrijpen. Hoe een mens zo snel kan herstellen. Maar ja, die kennen de krachten van de natuur dan ook niet meer. Daar is dit type mens wel heel erg van vervreemd.

Niet kunnen begrijpen dat ik niet elke dag onder douche sta om die beschermende biofilm van mijn lichaam te schrobben. Zonder dat maakt elke bacterie een kans. Het is het zelfde als breedspectrale antibiotica, als amoxilline of als zilverwater, het vermoord elke bacterie in je lichaam. Ook die paar die je wel nodig hebt. De klinisch levende mens die doodziek kan worden in de natuur of tussen de beesten.

De enigste die dat begrijpt is de dierenpartij. Zij zien de overdacht van dierziektes met name uit de natuur. Dat ze dat vervolgens projecteren op gehouden dieren met name landbouwvee is logisch. Boeren bashen is immers hun hobby. Maar inderdaad, de dieren in de natuur is iets om naar te kijken, niet om aan te raken of al te zeer mee te bemoeien. Geen uit het nest gevallen vogeltjes gaan redden en zo. De natuur is Live and Let die.

Vanmorgen zag ik Manke Nelis weer voorbij strompelen. Manke Nelis is een houtduif met een gebroken pootje. Hij komt al drie jaar voorbij. En elk jaar is het een vreugde om hem weer te zien. Neiging om hem ‘te helpen’ heb ik niet al heeft het dierverzorgingsinstinct de neiging om toe te schieten. Hij kan zich er mee redden en neemt het leven zoals het komt. En dat is een les die we allemaal kunnen gebruiken. Minder willen plannen en regelen en het leven meer op je af laten komen.

Sinds mijn vrouw en ik die instelling hebben overgenomen, is ons leven een stuk makkelijker geworden. Je kijkt wat er voorbijkomt en je pikt eruit wat je aanstaat. Die dingen die je leuk vindt om te doen. Af en toe een verhaaltje als dit schrijven bijvoorbeeld. Ook al leest er geen hond.

Übermensch

De soort mensen die heerst over anderen. Deel van de rassentheorie van een megalomane gek. Op herhaling in Nederland.

Triage noemen we het met een net woord. Bij de deur van het ziekenhuis moet worden bepaald wie een kans krijgt op overleven en wie niet. Reeds algemeen aanvaard is dat we de ouderen die kans gaan ontzeggen. Omdat we de fitteren en jongeren de kans moeten geven. Die hebben meer recht op leven. Dus een oude gedecoreerde man die zijn hele leven ten dienste van de maatschappij is geweest moet plaats maken voor een zielige kopschopper met een strafblad langer dan mijn arm? Welke criteria wil je potdomme aanleggen?

Wat is de waarde van een mensenleven? Langs welke meetlat wil je dat leggen? Wie zal dat bepalen? Er was een tijd dat we homo’s, zigeuners, joden, zwakzinnigen, gehandicapten over de kling joegen omdat ze niet paste in het wereldbeeld van een elite groepje. Die elite hebben we nu ook. En vandaag zijn het de ouderen, de dikke mensen en morgen vindt de grachtengordel dat de vleeseters, de rokers e.a. mensen met smerige gewoonten geen recht van leven meer hebben.

Reeds gaan er stemmen op om mensen met obesitas maar te gaan weren. Als of iedereen met overgewicht daar iets kan doen. Van mensen met apneu is bijvoorbeeld bekend dat ze dankzij die aandoening erg in gewicht aan kunnen komen. En zo zijn er wel meer kwalen.  Mensen met copd maken geen schijn van kans bij een corona besmetting zo is de mening. Er is ook niemand die ook maar een poging zal wagen. Je wordt opgegeven omdat je een ziekte hebt.

Onmenselijk en onwenselijk hoor ik mensen zeggen. Is het ook maar halve bij die afschuw, blijft het er ook bij. Want als de elite weer eens dit soort keuzes promoot, is het akelig stil. Op een paar dwarsliggers na. Rebellen die iets verder kunnen nadenken en de onderliggende gedachtegang herkennen. Want als die keuze in deze extreme situaties gemaakt gaan worden, gaan ze dat straks als alles voorbij is ook doen bij zorg -en levensverzekeringen, jobselectie, rijbewijzen etc. etc. Het is het voorportaal van het selecteren en fokken van de übermensch.

Ik verwacht geen project Lebensborn terug maar het zal me niet verbazen als het begrip ‘ongewenste zwangerschap’ flink opgerekt gaat worden. Samen met dogma’s als ‘alles samen’, ‘blijf bewegen’ en andere kreten is de basis gelegd voor een griezelige maatschappij waar u binnen het profiel moet passen. Opgelegd naar maatstaven van een select gezelschap dat feitelijk ongestoord zijn gang kan gaan. De kraamkamer van elke totalitaire staat, democratisch of niet. Waar men met micromanagement de mens vormt naar een wensbeeld.

Uit het verrieden is een les te leren. Het waren niet zij die deden maar de miljoenen die lieten doen.

Voor de overlevenden

Brabanders zijn een gezellig volkje. Men komt graag buurten, drink een pilsje met elkaar (of een paar meer), danst met elkaar en viert met elkaar elk feestje dat er maar te verzinnen valt. En negen maanden na carnaval is er altijd weer een geboortegolf. Dit jaar echter kreeg het coronavirus een lift van de liefde.

Brabant was de haard van het virus en dankzij de Hollandse nuchterheid (lees: naïviteit) en het absolute falen van het RIVM, kon het zich razendsnel verspreiden. Werd er in de eerste berichtgeving nog over mensen gesproken, al snel werden mensen slechts cijfers in een statistiek. Deel van de beruchte berekeningen van het RIVM.

En toen schoot de regering in actie met de voor haar gebruikelijk snelheid. M.a.w. men liep keurig netjes achter de feiten aan en reageerde op de ontwikkelingen. Maar reageren is nog geen regeren. Regeren is vooruitzien en daar ontbreekt het een beetje aan. Bovendien zat men met een klein probleempje, men had de laatste jaren systematisch de zorg afgebroken en dus was er geen capaciteit voldoende om een crisis van de omvang het hoofd te bieden.

En aldus mocht het opperhoofd van de RIVM een plan maken dat er voor zorgde dat de capaciteiten van de zorg niet liet overkoken. En dat plan werd vervolgens door de baas van het land aan het volk meegedeeld. En het volk, volgzaam als altijd, stond te juichen. Strak plan! In het buitenland dacht men daar toch anders over en de grenzen werden door de buurlanden dicht gemetseld. Maar Nederlanders weten altijd alles beter dus dat wordt gewoon genegeerd.

En dus mogen we elkaar niet meer in de armen vallen en moeten afstand van elkaar houden. Geen idee waarom als de gedachte achter het hele idee is dat men elkaar dient te besmetten om zodoende de groepsimmuniteit te bereiken. Maar dat gaat dan weer te ver want dan lopen die laatste paar ziekenhuizen alsnog te snel vol. De oppositie schreeuwde terecht moord en brand maar de hoera roepende meerderheid weten alles beter en dus wordt elk ander plan meteen afgeschoten.

En moeten we allemaal thuis blijven en is verder sociaal contact verboden. We mijden elkaar in de supermarkt als hadden we allemaal de pest. Het lijkt op een samenleving waar mensen elkaar met argwaan bejegenen. De angst is onder mensen gaan wonen. En ik moet eerlijk toegeven, toen ik voor een bloedafname in het (Brabants) ziekenhuis moest zijn, voelde ik me ook niet prettig. Want ondanks alles, loopt daar nog steeds alles lekker door elkaar en langs elkaar.

Er heeft van alles te lijden onder deze epidemie, de economie voorop. Maar de grootste verliezer van dit alles is de menselijkheid. Samen komen we hier wel uit volgens de hosanna brigade. Vraag is enkel hoe. Wat is er erover van de oude mensen die alleen op hun kamertjes zitten? Waar de boodschappen voor de deur worden gezet en die elke vorm van menselijk contact hebben moeten ontberen. Hoe beschadigd zijn de mensen die via de telefoon afscheid hebben moeten nemen van hun geliefden? Die hebben moeten sterven, alleen in een koude kille en vreemde omgeving.

Deze coronacrisis zal diepe sporen trekken in de samenleving. En er zal blijvende wrevel zijn tussen mensen die verliezen hebben geleden en die onwetende sukkels die het af blijven doen als een griepje. Men zal spreken over de tijd voor en na de corona crisis. Maar hopelijk zal men ook spreken over Jaap en Klaas en Fientje en Fatima. En zullen niet de mensen die er in zijn gebleven afdoen als slechts cijfers en stipjes op een kaart met grafieken.

Voor de overlevenden de hoop dat liefde voor elkaar alles zal overwinnen en we weer hand in hand kunnen lopen zonder vrees maar met de hoop dat we dit niet nog een keer hoeven te doorstaan.

Mijn generatie

Een tijdje geleden, midden in de winter, bezocht ik een bejaardendump. Voor de deur in dikke jassen zaten enkele bejaarden voor schoorsteen te spelen. Eentje met een dikke sigaar die zo lekker rook en een paar zaten met hun shaggie het milieu te vervuilen. Ik besloot even mee te doen.

Ik vroeg hen waarom ze buiten in de kou stonden. ‘We mogen binnen niet roken” was het antwoord. Pardon? Dus oude mensen die hun hele leven lang hadden gerookt, werden nu naar buiten de koude in gejaagd? Het is van de zotte en godgeklaagd. Zelf heb ik meer dan 50 jaar gerookt en dan stop je daar niet zo even mee. Het is niet alleen een gewoonte geworden, het is een verslaving.

Niet aan de tabak maar aan de rotzooi die ze er door de jaren heen door hebben geknoeid om je verslaafd te houden. Want je kunt mij niet wijs maken dat zo’n plant wil groeien met 70 giftige stoffen in zijn bast, zoals er op de pakjes staat te lezen. Men had ook die tabaksfabrikanten kunnen aanpakken die het er door mixen dan hoef je niet stokoude mensen op hun oude dag zo te pesten.

En dat is gelijk mijn punt; elke generatie wordt groot met een aantal waarden. Deze generatie maar ook de mijne zijn groot geworden in een tijd dat roken nog heel normaal was. En als je dan wetten maakt die het moeten verbied omdat het ongezond is, OK. Maar pak dan de generatie van het tijdsframe waar in je zit.

In het zelfde bed ziek is het verlangen om geen vlees meer te eten. Ook een goed idee (zolang je het niet overdrijft) maar begin bij de nieuwe generaties! Als je het niet eet, mis je er ook niets aan. En zij zijn veerkrachtig genoeg om te wennen aan dit soort diëten. Maar mensen die zijn groot geworden met een aardappelen, vettte jus, groente en een stuk vlees op hun bord, moet je daar niet mer mee lastig willen vallen. Als er nieuwe generaties zijn met andere eetgewoontes, prima. Dat is de keuze van die generatie.

Elke generatie maakt zijn eigen keuzes. En dan kun je honderd keer roepen “dat is niet van deze tijd” maar het was of is wel van mijn tijd! Jongeren zijn idealistisch, net als wij vroeger, maar ze zijn geen eigenaar van het tijdframe, enkel van de toekomst. Dat ze de wereld willen verbeteren, prima. Maar als er ergens een deur piept in het huis, hoef je niet meteen het hele huis te gaan verbouwen. Veel mensen die ouder worden zijn niet meer op zoek naar grote veranderingen in hun leven. Toch worden ze gedwongen mee te gaan in de wensen van de generaties voor hen.

Ouderen weten wat het was om jong te zijn maar jongeren weten niet wat het is om oud te zijn. Respect voor de oudere generaties is er nauwelijks mee. Je bent snel een ouwe zeur die loopt te drammen over ‘vroeger’. Politieke partijen die zeggen op te komen voor ouderen, lopen te slapen op dit punt. Sommige politieke partijen fluisteren zachtjes over ‘voltooid leven’ vrijwillige euthanasie en de vraag of je na een bepaalde leeftijd ze nog moet helpen. Triage tijdens een epidemie waarbij een leeftijdsgrens wordt gesteld voor medische hulp.

Als men op deze wijze doorgaat en ik een blik in de toekomst waag, zie ik waarheid in de uitspraak: “Oud, iedereen wil het worden, niemand wil het zijn”

Dierverzorging old skool

Dierverzorgers zijn niet veel meer dan strontschuivers tegenwoordig. Dat was vroeger wel anders. Toen was het nog een vak. “Om dieren te verzorgen heb je voldoende idealisme nodig om het vol te houden en voldoende realisme om het te kunnen” En dat laatste hadden de ‘dierenvrienden’ nog al eens moeite mee. Daar is het dan ook geen vak voor. Teveel Antropomorfisme en niet de beentjes op de steentjes kunnen houden. En toch zit het hele land vol met dit soort ongediplomeerde dierverzorgers.

En al die leken gaan zich dan bemoeien met iets als de OVP. Praten met termen die ze ergens hebben opgepikt en het goed doen in de één of andere discussie. Je zou bijna denken dat ze weten waar ze het over hebben. Als dierverzorgers keken we er anders naar. Gewoon een hertenkampje van de overheid met wat koeien en paarden. Op een gegeven moment groeit de zaak tegen de hekken omhoog en begonnen er een aantal te creperen. En dan moeten er rechters en overheid aan te pas komen om dat te legaliseren. Je kunt er ook gewoon dierzorg op los laten.

Als je overheden en allerlei ‘dierenvrienden’ op dit soort dingen worden los gelaten dan weet je als dierverzorger dat de dieren de rekening gaan betalen. De overtreffende trap voor de vijand van de dieren was dan ook: vijand-doodsvijand-dierenvriend. En dan had je de boeren nog. Hun definitie van dierwelzijn week nog al af van de onze. Maar goed, vraag een burger, een boer en een activist naar wat het betekent dan krijg je verschillende antwoorden. Er is nog niemand in staat geweest daar een universele en algemeen aanvaardbare definitie voor te vinden.

De meeste boeren keken in die tijd enkel naar hoe je dieren kon houden met een minimaal aan kosten en maximale opbrengst. Dat is onder druk van het publiek de laatste decennia verbeterd maar is nog wel de uitgangspositie. Wij kijken naar de natuurlijke biotoop en de intrinsieke waarden van een dier en wat er voor nodig was om daar zoveel mogelijk aan tegemoet te komen met inachtneming van de omstandigheden. Toch bouwde je met sommigen wel een band op. Vooral als ze er zelf en hun dierenartsen er niet meer uit kwamen.

We waren geen activisten. Zolang je een dier onder beheer had, zorgde je ervoor op de beste manier die je kon. Met de kennis, wijsheid en mogelijkheden die je op dat moment had. Wat er daarna met die beesten gebeuren was niet onze zaak. We ware er niet om de wereld te verbeteren. Ik kon rustig een wilde fazant verzorgen die aangeschoten was om hem daarna weer los te laten. En als die daarna alsnog afgeknald werd, soit, thats life. Geen activist die het snapt. Maar goed, die begrijpen of willen ook de term ‘beheer met het geweer’ niet begrijpen of aanvaarden.

Ik heb alles door mijn vingers gehad, van muis tot olifant. Letterlijk. Je kwam in dierentuinen, bij dierhouders en hertenkampjes, het circus en overal waar we dieren hadden. Je leerde on the fly want een opleiding was er toen nog niet. Internet ook niet en dus zat je soms uren in de bibliotheek te zoeken naar informatie over een trapogaan of een hagedis. Thuis had je Lorenz, Brehm en meer van die zware dikke boeken op de plank. Je las jezelf soms een versuffing want alles wat interessant wat je voor je neus kreeg.

Bovendien had ik rechtstreeks toegang tot wat universiteitsbibliotheken wat met de komst van internet enkel maar beter werd. En er was altijd wel een wetenschapper die het nodige wist. Ik heb wat kilometers gemaakt in die tijd! Maar ja, toen was de benzine nog betaalbaar en mijn oude R4-tje zoop niet zoveel. Dat oude vehicle heeft een hoop diersoorten in de laadbak gehad! Bakken vol met pluizige witte New Zeelanders ( slachtkonijnen), slangen, kalveren, schapen, alles paste in dat gekke ding. Als ik ooit het geld ervoor heb koop ik weer zo’n ding met zijn naaimachine motortje in het vooronder. Gewoon, uit pure nostalgie.

Het idealisme waar we ooit mee begonnen waren verdween langzaam toen we eerste proefdierencentra tegen kwamen. De zorg die we daar zagen was zeer professioneel en we leerden er een hoop. De ethische grenzen verschoven langzaam. Je leerde de betrekkelijkheid van dierenopvang en meer van dat soort onzin. Langzaam begon ik mijn eigen proeven op te zetten. Dieren pesten om kennis op te doen die je later op andere dieren kon toepassen. We experimenteerden vooral veel met alternatieve middelen. Het zorgde ervoor dat we er zeer effectief in werden.

En natuurlijk bleef je idealistisch met een vleugje activisme. We deden o.a. beslagleggingen voor Justitie bij zogenaamde boordfokkers waar de zaak een beetje uit de hand was gelopen. Tegelijkertijd echter adviseerde ik ook broodfokkers. Ik kan me nog één zo’n eigenwijze klootzak herinneren die maar niet om wilde. Ik stelde hem toen voor 1 kennel mij toe te wijzen en die zou ik dan op mijn manier runnen. En net als de boeren die Anton Coolen in zijn boeken beschreef, je krijgt pas gelijk als ze het voordeel in hun handen hebben. Die vent ging om na mijn praktijkvoorbeeld en runde daarna de zaken wat professioneler en vooral diervriendelijker.

Hetzelfde probleem had ik vaak bij de boeren en daar haalde ik dan de zelfde truc uit. Met praktijkvoorbeelden proberen ze te overtuigen. Zo is ons lammerproject ook opgezet. De boer waar wij mee samenwerkten had soms tot 90% uitval in zijn stallen met eendags lammeren. Deels ook door tijdgebrek. Wij hebben toen een systeem opgezet dat wel werkte en hadden een uitval van een paar procent. We gingen wat (te) lang door omdat we nog meer toepassingen zagen maar daar was nauwelijks interesse voor. Ze deden het immers al 30 jaar zo dus het zou nog wel 30 jaar goed gaan. Nieuwe inzichten waren maar moeilijk aan het boerenverstand te peuteren.

Het duurde dan vaak ook lang voordat kennis uit de laboratoria en proefinstellingen op de stalvoer door sijpelde. Beetje begrijpelijk is het wel want boeren zitten tegenwoordig gevangen in allerlei constructies die het hen moeilijk maakt wijzigingen door te voeren. Inzake dierwelzijn echter hebben ze nog steeds sterk afwijkende meningen. Je kunt lullen van vandaag tot morgen maar een varken mesten onder de huidige condities staat nog steeds ver af van de natuurlijke biotoop van zo’n beest. Ik weet ook niet echt hoe je dat anders zou moeten doen maar kom me niet vertellen dat het beest het zo goed heeft.

En zo denk ik over vleeskippen (plofkip voor de stadsmens). Je kunt ze wel ‘diervriendelijker’ houden en langer laten leven maar dan verleng je enkel het lijden maar. En zoveel bewustzijn heeft zo’n dier nu ook weer niet dat het moord en brand schreeuwt over zijn behandeling. Die dieren weten niet beter en de verontwaardiging over deze ‘bio-industrie’ is dan ook niet terecht. Mensen weten weinig over kippen en varkens maar een mening erover heeft men wel. Gebaseerd op hu eigen antropomorfe insteek.

En dat is nu precies waar ik als dierverzorger en etholoog altijd tegenop liep. De onwetendheid van niet enkel de burger maar ook de dierhouder zelf. Men wist mij vaak precies te vertellen wat er aan voer in moest maar wat er in de kop van die beesten omging wisten ze niet. En de activisten al helemaal niet.
Er is nog zoveel te winnen in de dierzorg als men eens terug zou gaan naar de basis ervan en meer onafhankelijk onderzoek zou doen naar het gedrag van de dieren waarmee men moet werken. En met onafhankelijk bedoel dat er geen financiering in zit van belanghebbende partijen. Maar zolang er economische belangen spelen binnen de dierzorg, blijft het dier altijd het kind van de rekening.

Boeren bashen

We worden allemaal ziek en de boeren zijn de schuld. Zoals gewoonlijk. Als de mussen van het dak vallen zijn ze nog schuld want ze zijn de favoriete kop van Jut voor elke dierenactivist.

Maar hoe zit dat nu werkelijk? Kun je de commerciële dierhouderij verantwoordelijk maken voor de epidemieën en pandemieën in de wereld? Nee, natuurlijk niet! De meeste virussen komen uit China en van de dierhouderij daar draait je de maag bij om. En de manier van vleesverwerking is een gruwel. Honden die levend gekookt worden om maar eens een voorbeeld te noemen. In keukens die er slechter uit zien dan mijn rommelschuur.

Vooropgesteld, boeren zijn niet mijn favorieten. Ik heb respect voor hun arbeidsethos maar hun (tunnel)visie’s kan ik vaak niet delen. Maar om ze de schuld te geven van zo iets als een corona epidemie gaat met te ver. Waar hebben die dierengekkies het dan over? Welnu, men is bang dat ziektes van dieren naar mensen kunnen overslaan. En boeren hebben veel dieren, dus ligt de conclusie voor de hand, zo stelt men. En de wilde dieren zijn weliswaar vaak de dragers maar die worden er niet ziek van maar brengen de ziektes wel over.

Tot zover juist en het is tevens juist dat sommige ziektes overdraagbaar zijn of kunnen zijn naar de mens. De vogelpest bijvoorbeeld had kunnen muteren en dan de mens ziek maken. Ja, en de lucht had ook naar benden kunnen vallen. Zelfde risico. Zo af en toe doet het dat en dat noemen we dan mist. De meeste dierziekten zijn echter niet overdraagbaar naar de mens en goed behandelbaar. Dat doen we echter niet, we ruimen elk dier op dat in de buurt is. Om te voorkomen dat het de mens ziek maakt. Zoals met de Q koorts.

Isoleren en behandelen is geen optie volgens de ‘deskundigen’. Dat is het dus wel maar het is maar net naar welke deskundigen je wilt luisteren. Ruimen is de veiligste optie, punt. Om te beginnen wil ik graag Ab Osterhaus citeren die al zijn hele leven hetzelfde zegt: De mens zal moeten leren leven met het feit dat virussen er altijd zullen zijn, muteren en dat er dus mensen ziek gaan worden. Maar i.p.v. naar deze hoog gekwalificeerde viroloog te luisteren, heeft men geluisterd naar iemand als Jaap van Dissel die constant achter de feiten aanliep. Kan ook niet anders want de man is voornamelijk bacterioloog en dan pas viroloog en totaal niet capabel om epidemieën te handelen.

Zijn theorie m.b.t. tothet controleren van een epidemie zijn gevaarlijk, of het nu lukt of niet. Wij deden het met kippen. De ziekte Coryza was epidemisch en stond op het lijstje van ‘ruimen indien noodzakelijk’. Particulieren echter waren niet meldingsplichtig. Gevolg dat onder bijna alle kippenhouders de ziekte aanwezig is. Maar omdat dieren drager kunnen zijn en niet lijder, duikt het onder. Wij met onze grote populatie van bijna 1.000 kippen melden het ook niet. We deden hetzelfde als van Disslel nu doet met mensen, we behandelden en zetten de dieren weer terug. Gevolg, andere dieren werden ofwel ziek of wel resistent. Dragers dus en geen lijders. Kreeg je nieuwe kippen dan werd 50% daarvan ziek. Een soortgelijk resultaat verwacht ik ook in de corona epidemie.

Hetzelfde was mogelijk met vogelpest en andere dierziektes. Je isoleert, je behandelt en je laat het weer gaan. Soms krijg je herbesmetting, soms niet. Hoe dan ook, je behandelt, punt. Uiteindelijk win je altijd. Ondanks de soms intensieve behandelingen werden WIJ nooit ziek. Dat heeft wee redenen; wij hebben een betere weerstand en wij nemen voorzorgsmaatregelen. We weten wat we doen en dat weten de boeren ook verdomd goed. Het is echter de particulier zelf die het probleem is al zien ze dat anders. In de tijd dat wij melkschapen hielden brak de Q-koorts uit. Dus plaatseten we quarantaine- en waarschuwingsborden op en rond het erf. Maar de recreanten fietsten vrolijk langs te zwaaien en reden soms, alle waarschuwingen negerend het erf op om lammetjes te komen knuffelen.

Net als nu waren er mensen die het allemaal maar onzin vonden en wel dachten dat het allemaal wel mee zou vallen. Dat deed het dus niet, ze werden ziek en de boer had het gedaan. Het frappante was dat wij midden in een driehoek zaten van drie geitenboerderijen die het allemaal hadden, wij niet. Een soortgelijk probleem met Coryza. Particuliere pluimveehouders vinden het allemaal onzin. Maar een boer moet ruimen als hij het krijgt, meestal vanuit een naburige particuliere kippenhouder die dragers heeft. Die bij de dierenarts te horen kregen dat het wel een griepje zou zijn. Logisch want als hij de waarheid zou zeggen, zou het moeten melden. Diezelfde dierenarts die dat wel doet bij de boeren.

Boeren en professionele dierhouders weten heel goed wat ze doen, de stadsmens niet. Ik zie mensen hun honden uitlaten en trots zijn als hun dier een rat vangt. Ratten zijn overbrengers van een heleboel ziektes. Totale onwetendheid dus en met die zelfde onwetendheid gaat men de boer beoordelen. Ik loop al meer dan een halve eeuw tussen de dieren en de enigste zooönose die ik ooit heb gehad was ectyma, een vrij onschuldige ziekte die blaren veroorzaakt. Bijna elke schapenhouder krijgt het een keer en is dan de rest van zijn leven immuun. Typisch genoeg ook een ziekte die regulier als onbehandelbaar geldt maar goed te behandelen is, geweten hoe.

Iedereen met te weinig kennis die in de buurt komt van zieke dieren of dieren die drager zijn van een ziekte, kan ziek worden. In zoverre is de angst terecht. En dan kun je twee dingen doen: de dieren ruimen of de mens erbij weg houden. M.a.w. laat de stadsmens lekker in de steden blijven en de boeren gewoon hun werk doen. Op het platteland hebben ze niets meer te zoeken. Ze hebben de weerstand er niet voor en het verstand niet om bij de dieren weg te blijven. Want boeren verminderen lost het probleem niet op, het aantal dieren blijft. Sinds de jaren ‘50 van de vorige eeuw zijn 95% van de boeren verdwenen, maar de dieraantallen bleven gelijk.

Het zijn allemaal van die schijnoplossingen. Je lost het stikstofprobleem ook niet op door het autobezit te halveren. De mens zal moeten wennen aan het feit dat er steeds vaker ziektes als corona opduiken. Veroorzaakt door de menselijk handelen, dat moet je willen en durven aanpakken. En ik zal moeten wennen aan het eeuwige gedrein van de dieractivisten.