Voor de overlevenden

Brabanders zijn een gezellig volkje. Men komt graag buurten, drink een pilsje met elkaar (of een paar meer), danst met elkaar en viert met elkaar elk feestje dat er maar te verzinnen valt. En negen maanden na carnaval is er altijd weer een geboortegolf. Dit jaar echter kreeg het coronavirus een lift van de liefde.

Brabant was de haard van het virus en dankzij de Hollandse nuchterheid (lees: naïviteit) en het absolute falen van het RIVM, kon het zich razendsnel verspreiden. Werd er in de eerste berichtgeving nog over mensen gesproken, al snel werden mensen slechts cijfers in een statistiek. Deel van de beruchte berekeningen van het RIVM.

En toen schoot de regering in actie met de voor haar gebruikelijk snelheid. M.a.w. men liep keurig netjes achter de feiten aan en reageerde op de ontwikkelingen. Maar reageren is nog geen regeren. Regeren is vooruitzien en daar ontbreekt het een beetje aan. Bovendien zat men met een klein probleempje, men had de laatste jaren systematisch de zorg afgebroken en dus was er geen capaciteit voldoende om een crisis van de omvang het hoofd te bieden.

En aldus mocht het opperhoofd van de RIVM een plan maken dat er voor zorgde dat de capaciteiten van de zorg niet liet overkoken. En dat plan werd vervolgens door de baas van het land aan het volk meegedeeld. En het volk, volgzaam als altijd, stond te juichen. Strak plan! In het buitenland dacht men daar toch anders over en de grenzen werden door de buurlanden dicht gemetseld. Maar Nederlanders weten altijd alles beter dus dat wordt gewoon genegeerd.

En dus mogen we elkaar niet meer in de armen vallen en moeten afstand van elkaar houden. Geen idee waarom als de gedachte achter het hele idee is dat men elkaar dient te besmetten om zodoende de groepsimmuniteit te bereiken. Maar dat gaat dan weer te ver want dan lopen die laatste paar ziekenhuizen alsnog te snel vol. De oppositie schreeuwde terecht moord en brand maar de hoera roepende meerderheid weten alles beter en dus wordt elk ander plan meteen afgeschoten.

En moeten we allemaal thuis blijven en is verder sociaal contact verboden. We mijden elkaar in de supermarkt als hadden we allemaal de pest. Het lijkt op een samenleving waar mensen elkaar met argwaan bejegenen. De angst is onder mensen gaan wonen. En ik moet eerlijk toegeven, toen ik voor een bloedafname in het (Brabants) ziekenhuis moest zijn, voelde ik me ook niet prettig. Want ondanks alles, loopt daar nog steeds alles lekker door elkaar en langs elkaar.

Er heeft van alles te lijden onder deze epidemie, de economie voorop. Maar de grootste verliezer van dit alles is de menselijkheid. Samen komen we hier wel uit volgens de hosanna brigade. Vraag is enkel hoe. Wat is er erover van de oude mensen die alleen op hun kamertjes zitten? Waar de boodschappen voor de deur worden gezet en die elke vorm van menselijk contact hebben moeten ontberen. Hoe beschadigd zijn de mensen die via de telefoon afscheid hebben moeten nemen van hun geliefden? Die hebben moeten sterven, alleen in een koude kille en vreemde omgeving.

Deze coronacrisis zal diepe sporen trekken in de samenleving. En er zal blijvende wrevel zijn tussen mensen die verliezen hebben geleden en die onwetende sukkels die het af blijven doen als een griepje. Men zal spreken over de tijd voor en na de corona crisis. Maar hopelijk zal men ook spreken over Jaap en Klaas en Fientje en Fatima. En zullen niet de mensen die er in zijn gebleven afdoen als slechts cijfers en stipjes op een kaart met grafieken.

Voor de overlevenden de hoop dat liefde voor elkaar alles zal overwinnen en we weer hand in hand kunnen lopen zonder vrees maar met de hoop dat we dit niet nog een keer hoeven te doorstaan.