Groene energie

Bomen verdwijnen in rap tempo en de vinger wijst naar de biomassa centrales. Iedere boseigenaar zou echter gek zijn als ze hun bomen aan de pelletboeren zouden verkopen. De houtindustrie betaald veel meer. Daar worden er allerlei bruikbare zaken van gemaakt van broodplankjes tot afdekplaten op uw dak. Toch verdwijnt er stiekem een deel van het rondhout in de kachel van de duurzame drammers.

Want biomassa is één van de pijlers van deze eco warriors. Zonder biomassa valt een groot deel van hun zelfopgelegde decreten om. Dan is er nog maar de helft “groene stroom” over dat opgewekt wordt door hernieuwbare energie. En dan dondert hun hele eco kaartenhuis in elkaar. Een kaartenhuis dat met kromme rekenmethodes in stand gehouden wordt. Zo wordt de uitstoot van CO2 alleen meegeteld in het land waar het hout is geoogst. Niet in het land waar de biomassa wordt verbrand. Dus haalt men met liefde de brandstof uit andere landen. En claimt hier dat het klimaatneutraal zou zijn.

En dan komen die bedrijven vertellen dat ze het hout vervoeren met elektrische vrachtwagens. Met die dingen kun je net een rondje rond de kerk maken en dan moeten ze weer aan het infuus. Dus gaat die hele zooi het schip in en varen dan de halve wereldbol er mee rond. En elektrische schepen staan nog niet op de radar van de klimaatdrammers. Zolang de fabriek maar niet al te ver van de haven afligt, kan je dus met een elektrische truck die pellets afhalen. En dan moet die weer laden. Op 400 Volt het liefst. En net als de Tesla elite in Amsterdam trekken ze het hele stroomnet leeg. Om een idee te geven: één laadbeurt voor een Tesla Semi staat ongeveer gelijk aan één megawattuur (MWh) stroom, wat neerkomt op een derde van het jaarlijkse stroomverbruik voor een gemiddeld Europees gezin.

En zo rekenen de klimaatdrammers zichzelf rijk. Met kreten als “bij optimaal gebruik” en “bij een gemiddeld gebruik” krijg je rekensommetjes die in de praktijk niet houdbaar zijn. Batterijen verliezen aan vermogen en de productie ervan is niet altijd even koosjer, milieutechnisch gezien. En alhoewel alles recyclebaar is, wordt er nauwelijks iets gerecycled omdat het nauwelijks rendabel is. Ik bedoel maar; plastic is herbruikbaar en de grondstoffen zwemmen in grote getale in de zee. Windmolens zijn wel rendabel maar van die milieuwinst wordt zelden de bouwkosten en vooral de afbraakkosten afgetrokken. Met name de wieken van die dingen zijn niet goed afbreekbaar. En dan hebben we het nog niet over die klompvoet gehad waar het ding opstaat.

En bij zonnepanelen is het probleem van nieuwe technologie het duidelijkst zichtbaar. De verwachte (economische) levensduur is veel lager dan verwacht en dankzij de voortschrijdende techniek snel verouderd. Maar financiële aspecten zijn niet altijd bepalend. Men zadelt rustig de bevolking op met torenhoge kosten om bijvoorbeeld het huis van het gas af te halen. Waar je in andere landen subsidie krijgt, gaan Nederland van het gas af en beken ze het meest geavanceerde leidingnet ter wereld af. Terwijl andere landen miljarden uitgeven om het te bouwen. Maar als met te veel mensen op een te kleine oppervlakte, zul je dan ook meer stappen moeten zetten dan ieder ander land. En dat kost een berg en helpt een beetje.

Hypermoderne biomassa centrales helpen daarbij enorm. Je vermindert de uitstoot van de oude kolencentrales met hun minder efficiënte verbranding. Maar aan het einde van de dag vervuilen ze nog steeds, ze stinken en de omliggende bewoners zijn er niet blij mee. De weerstand ertegen groeit met de dag en voor de toekomst is dit een onhoudbare zaak. De subsidies ervoor zullen dan ook vroeger of later vervallen en dan is het allemaal niet meer zo rendabel. En dat geldt voor zo’n beetje al die ideetjes die gebaseerd zijn op een technologie die nog in de kinderschoenen staat. Het vertrouwen erin overschrijdt de maakbaarheid ervan. De praktijk straft niet zelden het wensdenken van ingenieurs en wensdenkers af.

Voorop willen lopen en het beste jongetje van de klas willen zijn is een peperdure aangelegenheid. Pionieren is in hetzelfde bed ziek. Het is slimmer om op kleine schaal te experimenteren. Klinkt wellicht heel logisch en dat is ook. Maar overheden, met name de Nederlandse, hebben een reputatie hoog te houden op dat gebied. Als kind speelde men met treintjes en dat doen ze nog als ze groter worden. Gevolg is dat ze het halve land verbouwen om een peperduur treintje van Rotterdam naar Dortmund te laten lopen. De grap is; hij liep nooit. Net zo min als die Italiaanse supersnelle trein naar Parijs. Miljarden kostende bouwputten die nooit rendabel werden. En zo gaat het ook met dit soort duurzaamheidsprojecten. An het einde van de rit is er niets gewonnen.

Maar zo lang de bevolking niet te hard mort en netjes haar belasting betaald… who gives a fuck? En dan kunnen de eco warriors hun gekke plannetjes doorvoeren. Want geld is niet belangrijk, het gaat erom je kinderen iets na te laten. Voorlopig is dat een berg onwerkbare zooi die ze mogen opruimen. En die kinderen… je zou ze ook eens kunnen opvoeden op een manier dat ze hun eigen problemen op kunnen lossen. Net als alle generaties voor ons dat hebben moeten doen.

Groene energie is een illusie die ooit wel eens zal werken maar nu nog niet. De wens is nog steeds te vaak de vader der gedachte.