Rebel

Dwarsliggers houden het spoor recht maar worden zelden gewaardeerd. Dan ben je een dwarsdenker, een rebel. Ik ben zo geboren.

Als kind al was ik al een behoorlijk recalcitrant menneke. Zodra iemand zei “dat kan niet” dan moest ik even bewijzen dat wel kon.  En als de leraren zeiden “linksom” dan gingen mijn benen automatisch naar rechts. En stond ik altijd klaar met de vraag “waarom?” Het is het ergste wat je iemand kunt vragen. Op dat moment moeten ze zich verantwoorden en dat kunnen ze vaak niet. Dus kreeg je een draai om je oren.

Toen mijn ouders mij op mij 14e niet wilden steunen om de boerderij van mijn opa over te nemen, nam ik de benen en trok de wereld in. Nee! was een antwoord dat ik nooit accepteerde. En dan groei je uit tot de spreekwoordelijk ‘rebel without a cause’. M.a.w. een ettertje dat tegen alles en iedereen aan schopt. En als ik in de huidige tijd om me heen kijk, geldt dat inmiddels voor een groot deel van de jeugd.

Dan zie ik jochies die met een automatisch geweer op school komen en hun hele klas onder vuur nemen. Wel, als ik vroeger daaraan gedacht zou hebben, had ik het misschien ook gedaan. Als je maar genoeg draaien om je oren krijgt en niemand enig begrip voor je op kan brengen, dan krijg je zo’n instelling. En dan kan de hele wereld wel foei en schande spreken, men zou eens in de spiegel moeten kijken en uitvinden waarom zo’n jongen tot die daad is gekomen. Meestal wordt het met een aantal dooddoeners afgedaan. Om maar niet hun eigen tekortkomingen te hoeven zien.

Rebelse kinderen worden geboren, net als ik. En als je daar geen moeite en tijd in wilt steken en enkel maar met repressie antwoord, versterk je de rebel. Niks moeilijke jeugd, die was prima. Ik heb er enkel goede herinneringen aan. Gewoon repressie en gebrek aan aandacht, thats all. Maar tegenwoordig heb je sleutelkinderen en kinderen met vierkante ogen van het gamen. Met tweeverdienende ouders die hopen dat de vele clubjes waar ze een kind op duwen de problemen wel oplossen. Voor die ouders heb ik een boodschap: NOT! Dat is de leerschool voor rebellen.

Naarmate echter de tijd verstrijkt wordt je rustiger. Life’s a bitch till you marry one dus na een eerste mislukte poging trouwde ik de liefde van mijn leven. Maar het rebelse karakter raak je nooit kwijt. In die tijd zaten we veel in de dierzorg en die was grotendeels gebaseerd op wat de plaatsvervangend Goden ten velde, de dierenartsen te vertellen hadden. Het koste me zelden meer dan 5 minuten om ruzie met die Prima Donna’s te krijgen.

De reguliere zorg kwam met hun middelen, antibiotica en cortico’s voorop en als dat niet werkte, dan was het jammer dan! En dan maak je dus de rebel wakker en die gaat zoeken en vinden. Alternatieve middelen dus. En als die dan blijken te werken halen ze hun schouders op. “Wij kunnen niet anders en zullen het de volgende keer precies zo doen”. Als je praat over tunnel denken….

Maar in die jaren werken met homeopathie, bloesemtherapie en kruiden was vloeken in de kerk. Dan kwam je de katholieke koeien tegen. Het bevestigde in ieder geval mijn reputatie als rebel, als dwarsdenker. Maar vooral ook als dwarsdoener. Door de jaren heen echter ziet men de resultaten en tegenwoordig draait de hele biologische veeteelt op die manier.

Het probleem echter is dat mensen niet graag door een rebel geleerd worden. Je wordt niet enkel verkettert, je wordt ook flink tegengewerkt. Vooral boeren zijn er goed in. Zo werden we al eens van het erf gejaagd door een boze boer. Diezelfde boer werkt nu biologisch met een SKAL keurmerk.

Waar we dertig jaar geleden om verkettert worden, komen ze me nu ‘uitleggen’ hoe het werkt. En als ik ze dan ‘uitleg’ wat ik nu denk, dan wordt ik door diezelfde wijsneuzen verkettert. En dan weet ik al dat hun kinderen over dertig jaar mij weer komen uitleggen hoe het zou moeten werken…

Als rebel moet je een dikke kop hebben, eigenwijs zijn en je eigen pad volgen en dat wijkt af van het platgetreden pad. En soms moet je de kinderen even uit de vuurlinie halen als de stenen door de ruiten beginnen te vliegen. Die breng je dan even bij Oma onder om het verwijt te krijgen: : “Jij ook altijd met je grote waffel”. Ik heb geen grote waffel moeder, ik vertel alleen maar een ongemakkelijke waarheid.

Ik heb een wild leven achter de rug en ik ben zelden iemand tegengekomen die begreep waar ik mee bezig was. Maar die eigenwijsheid heeft mijn leven net zo vaak gered als het in gevaar heeft gebracht. Ik zou echter niet anders willen en niet anders kunnen. Na Fortuyn en Theo van Gogh echter ben ik wat voorzichtiger geworden en als ik nu naar sommige politici kijk denk ik ook wel eens; jongen pas op! Sla niet te hard want daar kunnen ze niet tegen. Tegenwoordig gooien ze geen steen meer door de ruiten maar gaan een stukje verder.

De samenleving wordt in stand gehouden door de mensen van het platgetreden pad maar komt vooruit door diegenen die er van af durven te wijken. De rebellen dus.