Het land van de paarse krokodillen, de loketterroristen en de nuchtere kalveren. Ze moesten die leeuwtjes op hun wapen maar eens wijzigen in paarse krokotjes.
Als je het dichtstbevolkte land in Europa bent en teveel mensen op een veel te kleine oppervlakte hebt, moet je regels stellen. Dat is onvermijdelijk anders wordt het een rotzooitje. Maar die hele wetgeving is langzamerhand verworden tot een harnas waar veel dienaren van de staat mee rondlopen. En dan worden ze zo flexibel als een blok beton. Dan fok je paarse krokodillen.
Dan kom ik van die ambtenaren tegen die binnen 5 minuten mij komen vertellen dat ze ook maar gestuurd worden en regels nu eenmaal regels zijn. Ik vertel ze dat het we dat allemaal al eens eerder hebben gehoord, lang geleden maar dat het in het Duits veel beter klonk. En dan zijn ze boos. Prima want daar ben ik altijd op uit met dat soort mensen. Dat is dan ook de reden dat mijn vrouw ze altijd te woord staat want die is diplomatieker. Maar als die niet thuis is lopen ze tegen mij op en ik ben van de afdeling oorlog.
Momenteel volg ik de eerste stappen van de overheid nu ze geconfronteerd worden met de onzichtbare vijand; het corona virus. Men volgt de protocollen, de trajecten, de procedures en binnen een paar dagen zijn ze de controle al kwijt en regent het klachten over paarse kroko’s. Mensen die alle symptomen hebben maar niet helemaal in het profiel passen.
“Nederland blijft nuchter on de epidemie” lees ik dan in de kranten. Het woord nuchter kun je ook vervangen door “naïef” denk ik dan. Zo moest ik voor en belangrijke afspraak naar het ziekenhuis waar ook de eerste corona patiënt gehuisvest is. In de zeer ruim bemeten corridor zit een restaurant. Alwaar patiënten, hun bezoek en ieder ander iets kunnen nuttigen. Het zat er stampvol!
(update: 10 dagen later, 28 medewerkers blijken besmet)
Ik wilde Sister Morphine nog even gedag zeggen maar kreeg te horen dat ik vanwege de corona de afdeling niet op mocht. Dat was alleen voor patiënten en hun bezoek.
Maar u en ik zijn de enigste niet die tegen kastjes en muren van de overheid oplopen. Neem de boertjes in het land. Die hebben af en toe een vergunning nodig om uit te breiden of het milieu iets meer te vervuilen. Hoeveel kans denkt u dat die gaan maken als achter het loket een overtuigd Groen Links typetje zit? Ik zie op Twitter voorbijkomen, deze linksgedraaide medemens. Twitteren op ‘privé titel’. Zo extreem als een IS strijder op een missie met boeren bashen als voornaamste hobby.
Het is sowieso iets dat me de laatste jaren opvalt. De hele ‘softe sector’ wordt zo’n beetje beheerst door deze linksgedraaide types. Nu ben ik feitelijk een beetje a-politiek en conformeer mij aan geen enkele stroming (zwakzinnigenzorg is niet mijn ding) maar ik kan links en rechts wel aardig uit elkaar houden. De gematigde linkse politiek heeft best wel zijn goede kanten maar de laatste tijd is het wel erg naar de extreme kant doorgeslagen. En die mensen vind je steeds meer achter de loketten van de instanties. En ik ben Don Quichotte niet en draai me steeds vaker om.
Het fraaiste van alles is dat men in dit overbevolkte land ook nog eens miljoenen zogenaamde vluchtelingen binnen haalt. Nog afgezien van de groep terroristjes die daar tussen zit belast je een al overstrekt land nog eens extra. En niet enkel de directe kosten van deze opvang, waar heel rechts overheen dondert, maar vooral de gevolgen op lange termijn zijn funest.
Neem alleen de Sturm und Drang naar duurzaamheid en milieuvriendelijk maar eens. Die gaat als eerste sneuvelen. De olifant in de kamer heet namelijk ‘bevolkingsomvang’. Hoe meer mensen je op een vierkante meter zet, des te meer vervuiling komt er van die vierkante meter. Dus elke inwoner in Nederland zal 2 tot 3 maal zijn best moeten doen om de gewenste doelen te behalen. Het is net als een boot die telkens meer mensen opneemt en zinkt nadat het draagvermogen wordt overschreden. Zonder opnamestop, hoe hard ook, is dat onvermijdelijk.
Kijkend naar de politiek moet je concluderen dat men niet in staat is geweest de vele recentelijke crisis‘ te bezweren. Uitvoerende instantie zitten vast in trajecten, procedures en andere vormen van tunneldenken. En overheid die aan micromanagement doet en zelf toegeeft te streven naar een gecontroleerde samenleving, Big Brother dus. Van mijn soort zijn er te weinig om daar weerstand aan te bieden en ook zouden we voldoende zijn, we wijken wel uit.
En dat is ook het enigste dat boer en burger overblijft want de democratie zorgt er wel voor dat u vier jaar lang niets te zeggen heeft. En tegen de tijd dat er weer verkiezingen zijn, is men de meeste ellende wel weer vergeten. Het zal een heel andere mindset vereisen om dit land weer leefbaar te krijgen. Een land waarin het individu niet langer door het collectief ondergesneeuwd wordt. Maar daarvoor zullen sommige mensen eens de woord bij de daad moeten voegen. En dan kijk ik naar de kudde schapen van de buurman en denk ik: Nah!….
Geen opmerkingen:
Een reactie posten